Lusthof des gemoets

[ICk roep tot u met hertelijck verlangen]

Op de wijse: Christelycke Broeders van Herten liberael.

ICk roep tot u met hertelijck verlangen,
O Heere, wilt doch verhooren mijn gebedt,
Komtneygt u ooren, en wilt dat doch ontfangen
Drijft wech van ons alle boosheyt die ons let,
Op dat wy onbesmet // met eenen vast opset,
Bidden tot aller stondt // uyt een vyerigen gront.
2. Als gy u Heer tot mijn roepen sult nygen,
En my sult wasschen van alle sonden reen,
Dan sal 't gebedt als een reuck voor u opstygen
Dat door de Wolcken sal dringen kraghtigh heen,
Dus helpet ons gemeyn // O eeuwige Fonteyn,
Dat wy u mogen t' saem, van herten roepen aen
3. Nae ons, o Heer, wilt uwe oogen wenden,

[p. 113]

 

Aensiet u Schaepkens, o Godt van Israël,

 

Wilt rechte Herders in u Gemeynte senden,

 

Die u lieve Schaepkens van herten Weyden wel,

 

Want siet den Draek seer fel // en den Wolf seer rebel,

 

Den Leeuw gaet om met lust // te verslinden, sonder rust.

 

4. Komt siet u wijngaert seer schoon in haer bloeyen,

 

Aen alle kanten staet hy wijdt uytgebreydt,

 

De wilde Swijnen wilt daer doch uytroeyen,

 

Vanght oock de Voskens die daer in doen groot leydt,

 

U Wijngaerdt uytgespreyt // bewaert in reynigheyt,

 

Recht op haer thuynen goet // voor alle quaet gebroedt.

 

5. O Heer, den ooghst die is seer groot en wijde,

 

Maer arbeyders die en zijnder weynich voort,

 

Rechte arbeyders seyndt ons in desen tijde,

 

Die ons te recht voorhouden u heylich woort,

 

O Heer, ons nu verhoordt // op dat doch met accoordt,

 

In liefd' en eenigheydt // u Naem mach zijn verbreydt.

 

6. Recht weder op, aen u heyligen Tempel,

 

Timmerlieden goedt, o Heer bequaem voor dy,

 

Daer van de Schrift ons geeft een goet exempel

 

't Sweert in de handt ende oock op haer zy,

 

En timmerden soo vry // soo oock begeeren wy

 

Dat wy opwassen meest // tot een Woonstadt in den Geest.

 

7. Noch bidden wy voor Princen ende Heeren,

 

Oock voor Coningen, en alle Overheydt,

 

Opent haer d' oogen, dat is mijn begeeren

 

Stiert doch haer herten tot de gerechtigheydt,

 

Op dat wy met bescheyt, al in Godtsaligheydt,

 

Mogen gerust en stil // beleven uwen wil.

 

8. Eylaes, o Heer, niet dat wy daer nae haken,

 

Gerust te leven, en wesen sonder kruys,

[p. 114]

 

Maer dat sy doch te recht op mochten waken,

 

Al die ons hier vervolgen met gedruys,

 

Want dat gerechtigh huys, moet lijden veen confuys

 

O Heer, o Heer, van dien // u wille laet geschien.

 

Pause.

 

9. Laet u kinderkens, o Heer, dog niet in schande,

 

Al die daer lijden om u getuygenis,

 

In druck, in noot, in pijn van zware banden,

 

Bewaert haer met Ionas in de buik des walvis

 

Die met Daniel gewis // in den kuyl der Leeuwen is,

 

O Heer, bewaertse wel // voor der Leeuwen tanden fel.

 

10. Ioseph die werdt al van de boose Vrouwe

 

By zijnen mantel getrocken wel te recht,

 

Maeckt doch dat sy den mantel liever houwen,

 

Dan dat u kinders gaen buyten haren Echt,

 

O Heer, bewaertse slegt, met Ioseph uwen knegt

 

Dat sy door u gena // verwinnen vroegh en spa.

 

11. Siet doch, o Heer, waerom sy ons vernielen,

 

Heylige Vader hoe zijnse soo verblint,

 

Ick bidd' u uyt dat binnenst' mijner zielen,

 

Voor alle die ons aendoen zwaer torment,

 

Vergeeft haer ongeschendt // haer zonden onbekendt,

 

O Heer, weest haer versoen // sy weten niet wat sy doen.

 

12. Slangen voor visschen, o Heer, door u genade,

 

Noch steenen voor broot wilt gy ons geven niet,

 

Gedenckt doch niet ons voorleden mis daden,

 

Oock dat onwetend' van ons noch wel geschiet,

 

't Is mijn herte verdriet, wie kant bemerken siet

 

Hoe dickwils dat hy faelt // als David ons verhaelt.

 

13. O Heer' beproeft mijn hert en mijn gedachten,

 

Wilt ondersoecken mijn Nieren in den grondt,

 

Gy weet o Heer hoe kleyn wy zijn van krachten

 

Sterckt ons geloove, soo werden wy gesont,

[p. 115]

 

En reynicht mijnen mondt, door uwen Geest terstondt,

 

Dan sullen wy met vreucht // t' allen tijt zijn verheucht.

 

14. Eeuwigen prijs o Heer van grooter waerden

 

Lof eer en danck gy alleene waerdich zijt,

 

Want gy hebt ons verkoren van der Aerden,

 

En ons verhoort in d' aengenamen tijdt,

 

Daerom zijn wy verblijdt, o Heer, gebenedijt,

 

Mijn hert en mijn gemoet // van vreuchden singen doet.

 

15. Nacht ende dach, o Edel Prince verheven

 

Kan men u lof doch niet gespreken uyt,

 

O lieve Bruyd'gom wilt ons doch niet begeven

 

Gedenckt aen Zyon, u alderliefste Bruydt,

 

Dat gy u schat ontsluyt // en uwen wil beduydt

 

O Heer des Hemels wijs // u geschiede lof en prijs.