Agter-hofje, in zich bevattende uytgesogte Stigtelyke en Zielroerende Gesangen
(1732)–Alle Dercks–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Psalm 90.
GY zijt geweest ons toevlugt zo genadig,
| |
[pagina 22]
| |
 Heer, en ons toeverlaat altijt voor desen,
Ia selfs eer gy de bergen vracht in 't wesen,
Eer dat gy schiept het aerdrijk seer krachtdadig,
Soo waert gy Godt gelijk gy nu ook zijt,
En blijven zult voortaan tot aller tijt
2. Als gy maar wilt, de mensch moet haest beswijken;
Gy spreekt: O sterflijk mensch van kleynder waerden,
Ik wil dat gy haest word tot stof der aerden.
Want duysent jaer zijn by u te gelijken,
Als eenen dag by ons, die is vergaan.
Of eene nachtwaek, die haast loopt voortaan.
3. Gy laet een storm den menschen over komen,
Op dat haer die als in een droom weg naame,
Sy worden in een morgen-stont al 't same
Gantsch afgemaeyt, gelijk men doet de bloomen,
| |
[pagina 23]
| |
 Die 's morgens wel staen lieffelijk by een,
Maer 's avonds is daer kracht noch verwe geen.
4. Uw' gramschap, Heer, daar meed' wy zijn beladen,
Doet ons vergaan, en maekt ons seer verslagen;
Uw' toorne doet ons gantschelijk vertsagen;
Als gy voor u stelt open onz' misdaden,
En onse herten scherpelijk bespiedt,
Ia wat men in 't verborgen denkt, doorziet.
Pause.
 5. Gantsch haestelijk onz' dagen henen varen,
En door uw gramschap word onz' nietig leven,
Niet anders als een spreek-woort, voorgedreven.
Want tseventig zijn slechs onz' levens jaren,
Of tachtentig als 't al ten versten raakt,
En na dat een sterk mensche 't lange maakt.
6. Noch boven dien het beste van onz' dagen
| |
[pagina 24]
| |
 Is niet dan moeyt' en arbeyt, ja zwaar lijden,
't Welk rasch vergaet, als wy ook t' allen tijden.
Wie kan den last van uwe gramschap dragen,
Of recht verstaan? want soo groot uw' kracht is.
Soo groot is ook uw' toornigheyt gewis.
7. Laet ons dan, Heer, verstaen en wel bemerken
Hoe kort dat is onz' leven, vol van smerten,
Op dat wy recht begrijpen metter herten,
Uw' wijsheyt beyd' in uw' woort en uw' werken.
Keert u tot ons, och hoe lang' klagen wy?
Maekt ons uw knechten van uw gramschap vry.
8. Vervult ons 's morgens vroeg met uw' genade
Soo sullen wy met vreugd' en vrolijk singen
Door 't loop-perk van ons leven henen dringen.
Verheugt ons, Heer, al t' zamen vroeg en spade,
Na dat gy ons nu hebt zo meenig jaar,
Seer hart gedrukt in uwen toorne zwaar.
| |
[pagina 25]
| |
 9. Geeft dat uw' werk aen uwe Knechten blijke
Laet schijnen aen onz' Kinderen uw' eere,
En aen ons t' saem uw' heerlijkheyt, o Heere.
Regeert onz' doen, o Godt Heer van 't aardrijke,
En stiert gy ons in eenen rechten gank;
Regeert ons doen: want wy zijn menschen krank.
|
|