De warachtighe fabulen der dieren

[p. 36]

[Iupiter ende Puden]

Altijts salmen leeren,

De goede Princen eeren.

1. Petri. 2. Titum. 2.

IN alle vreese tot uwen Heeren
Ghy dienaers tooght onderdanichede,
Niet elleene den ghenen, die duechdelick verkeeren
En goetheyt vermeeren,
Maer oock den ghenen die straf ende hart zijn mede
Der niet teghenzegghende, t'gheender stede
Ghenouchsaem, met een bedrieghende moedt:
Maer tooghende alle ghetrauwichet goet
Ende wat ghy doet, vreest God wt liefden zeere,
Zoo insghelijcx biedt den Coniinck eere.

[p. 37]

Iupiter ende Puden.

DE Puden wesende vry in huer watersteden
Hebben Iupiter menichwaeruen ghebeden
Dat hy hemlieden een Conijnck wilde gheuen
Blijuende begheerende, gheenssins te vreden,
Wierp hemlieden eenen grooten block beneden
Door t'groot gheruusch int water, begonsten beuen:
Zy zweghen, zy zaghen, der ontrent ghedreuen,
Waren verblijdt, ende hebben hem ghegroet
Wat homage zy hem daeden, vonder in gheen leuen
Van clouckheyt beseuen
Maer es stille ghebleuen
Dies waren al tsamen niet gherust int ghemoet
Zulck es d'Ouerheyt te stranghe, en zommich te goet.

¶ Midtswelcken was haer die Coninck niet anghenamelick

Van nieus baeden eerzamelick
Om een ander, vaeliander, ende t'es gheschiet:
Hy zendt den Houaere, die zy ontfijnghen tamelick
Die terstont hemlieden bestoormde zonder beyden yet
Hy verzwalgher diueersche, spaerder een niet
Bezochtse int Lisch en Riet
De Puden verbaest deser maegher auentuere
Baden om gheholpen t'zijne, wt t'zwaer verdriet
Zonghen op haer liedt:
Datse een ander Conijck mochten hebben t'haerder huere,
Zulck waent zijn verhoort, zijnght voor doofmans duere.

Zoo varen zij, die paeyselick zijn gheregiert

Van een goederhande Prinche, aen allen zijden
En niet connen houden, als ondancbaer ghemaniert:
d'Heere God zendt eenen dieserudelick aenthiert,
Om die weeldich zaeten, met oorloghe te castijden.