De warachtighe fabulen der dieren

[p. 14]

[T'serpent en Iupiter]

Men moet wel zien en verstaen,

Waer af men ghiften sal ontfaen.

Eccl. 35.

VVilt den adler hoochsten naer zyn gifte gheuen
D'offerande des rechtueerdighen eerbaer:
Is anghename, en eenen Rueck verheuen
Zoet bouen schreuen
Voor d'aenschijn des alder hoochsten voorwaer:
Wilt gheen quade gauen hem offeren, maer
Die zuuer zijn en claer.

[p. 15]

T'serpent en Iupiter.

IVpiter heeft een maeltijdt feeste ghehauwen
Daer toe hy noodde de Goden mannen en vrauwen
En op dat te bet de Feeste verschiert zyn mochte
Dede alle ghedierte commen in huer aenschauwen
Elck dier cam, en daer zyn presentatie brochte
Zoo hem best dochte,
T'serpent ter Feesten oock binnen gherochte
Heeft daer een roode Roose willen presenteren
Maer Iupiter kennende t'feninich ghedrochte
Dat niet en zochte:
Hy en wilde gifte ofte gheuer niet accepteren
Die niet welcommen zyn, laetmen voorby passeren.

¶ Iupiter heeft ghesproken dus ouerluudt

Alle ander presenten zijn my zeer bequame
Maer t'Serpents gifte, hoe lustich in viertuut
En es my gheensins lief of anghename:
Ten behoordt niet mijn Vrienden eerzame
Datmen van qua Serpenten t'ontfanghen begheerdt
Want groot bedroch, hinder, schade, en blame
Schuulter meest onder, d'welck heymelick deerdt
Zulck ter Feesten comt, met eenen quaden steert.

S'ghelijxc de ghuene die onder goeden schijn

Met een hoochmoedich herte, vol heymelicke zonden
Gode den Heere yet offerende zijn
Haer offerande en is voor hem niet goed beuonden.