Men zegge niet dat, in de dry eerste dezer verzen, de derde voet met een volledig woord eindigt, en dus eene rust achter zich heeft. Zoo het er eene is, is zy slechts schynbaer, (eene rust voor het oog, niet voor het oor); want, kan men in het eerste een halve rust achter is laten hooren; in het tweede en derde, wordt het onmogelyk te en beide van de volgende woorden, door eene ademhaling, af te scheiden.
45. Echter ware het moeijelyk, om niet te zeggen onmogelyk, twelf lettergrepen achter elkander te lezen zonder stemverpozing; stelt men dus geene rust na den derden voet, (wat toch meest altyd plaets grypt,) moet deze toch altyd na den tweeden of na den vierden vallen. Niet alleen zyn er verzen in welke de rust niet anders kan gesteld worden dan na den tweeden of na den vierden voet; maer ook zyn er verzen die zeer gebrekkig zouden wezen stelde men haer na den derden voet. B.V. deze uit Vondels Palamedes:
Wat bitse nyd verteert het merg || in uw gebeente!.....
Gy zegt, zoo ras de wraek || de koninklyke zielen
Te rade riep || om 't ryk van Troje te vernielen,
En sloot het eerloos stuk || te regten met hun zwaerd,
Dat ik gedagvaert kwam, || en stout en onvervaerd
Hen stuitte, en dreef, || het was te heftig opgenomen, enz.
Voor 't overige door de rust te stellen zoo wel na den tweeden en vierden als na den derden voet, verkrygt men eene aengename verscheidenheid, en in vele gevallen eene rustigheid en stevigheid, die men mist in dichtstukken waer in alle verzen de rust hebben na den derden voet, wier toon eeuwig en altyd het Catsiaensche deuntje blyft tralálalálala̋, lalálalálali̋ere. En het kan niet anders; want inderdaed zyn ze niet anders dan verzen van dry voet die de hoogste
Auteursrechtvrij
) als in dry dipodien (
) moet verdeeld worden. B.V.
