|
| |
| |
| |
IX.
Maar bedoelt gy rein genot,
Huichel niet om de eer van God,
Wisch uws broeders tranen droog,
Lach en dartel naar uw lust.
En hou hoofd en hart in rust.
Om één uer stond eene ouderwetsche koets, met twee ouderwetsche schimmels bespannen en door eenen ouderwetschen koetsier gemend, aen de poort van het kasteel.
Uit de koets kwamen een dik ouderwetsch man, eene lange ouderwetsche, magere vrouw en een klein grys, met fonkelende oogen, een weinig nieuwerwetscher manneken.
De dikke heer was de zwager van Mynheer Van Stralen, hy was geheel in gelen nankyn uitgedoscht, hy zag er geweldig vermoeid en verhit uit, en hy blies als een getergde kater: zyn geheel voorkomen was dat eens bemiddelden landbouwers. De
| |
| |
lange magere vrouw was de eigene zuster van Van Stralen en zy verschilde zoo zeer van karakter met haren broeder, dat het scheen als of de natuer het met voorbedacht gedaen had, om eene volkomene tegenstelling te vormen. Tante Treze, zoo als men ze noemde, was de beste vrouw der wereld, zy was lieftallig en gespraekzaem met iedereen, en de zielerust kon men op haer altyd vrolyke gelaet lezen.
Zy was de meter van Klara, en daer zy zelf geene kinderen had, beminde zy het meisjen met warme liefde en werd ook innig van haer geliefd. De derde reiziger was de notaris van A... die het zeer hoog in den kop had, en zoodanig met gouden ketenen, spelden en knoppen versierd was, dat men hem te A..., waer de menschen schrikkelyk geestig zyn, het gouden kalf noemde.
De ontkoetsing geschiedde zonder ongeval, en onder het wisselen van allerhande pligtplegingen met de bewooners van het kasteel, die hunne gasten op den stoep kwamen ontfangen.
- Oef! wat onverdragelyke hitte, zeî blazend de dikke heer, ik denk, wy zullen van daeg nog donder krygen, zwager.
- 'T ware wel mogelyk, zwager, antwoordde Van Stralen, maer hy dacht aen een ander onweêr dan aen dat, waer zyn schoonbroeder van sprak.
- Wy zyn juist één uer en zes-en-twintig en een halve minuet onder weggeweest, zegde de notaris, die een gouden zakuerwerk had uitgehaeld, en het eenige oogenblikken aen het oor hield, min om zich te verzekeren dat het voorttikte, dan om het zelve aen de aenwezigen te laten zien.
Onder deze hoogstbelangryke redekaveling trokken de mannen
| |
| |
het kasteel in. Mevrouw Van Stralen en hare schoonzuster hadden zich een weinig achteraen gehouden.
- Waerom zyt gy zoo treurig, beste zuster? vroeg de nieuw aengekomene.
- Zwyg, lieve, men mogt ons hooren, volg my in den hof, ik zal u de reden myner droefheid zeggen.
Toen zy in den hof gekomen waren, kon Mevrouw Van Stralen hare tranen niet meer weêrhouden.
- Zuster, zegde zy, sedert eenige dagen ben ik diep ongelukkig.
Gy kent den heerschzuchtigen aerd myns mans en gy weet wat al verdriet ik er mede heb uitgestaen, en nu wil hy met Klara zoo tyrannisch handelen als hy met my heeft gedaen.
Over weinige weken is kozyn Arthur van B... hier aengekomen en, zoo ik ten minste vermoed, is het op de uitnoodiging geweest van mynen man, die Klara volstrekt met hem wil verloven.
De arme Klara, die hem geenszins lyden kan, heeft over een uer nog haren vader gesmeekt en gebeden dit plan te laten varen, of ten minste deze verloving te verschuiven, doch niets heeft geholpen, en het arme kind zit thans op hare kamer en weent, dat het pynelyk te zien en te hooren is. Zy zegt - en ik geloof waerlyk, dat het zoo zyn zal - dat, indien haer vader van deze zaek niet afziet, zy er zinneloos van worden zal.
- Wel goede God! zuster, en ik wist er niets van. Wordt uw man zot een zoo goed kind te kwellen. Wacht maer, ik zal dat spelken eens anders gaen spelen. Gy zyt veel te goed, gy; leid my eens tot Klara, wy zullen 't gauw gedaen maken.
| |
| |
- Om godswil, zuster, zeg aen mynen man niet, dat ik u hiervan kennis heb gegeven.
- Stel u gerust, myne beste, ik zal alles wel schikken....
- Waer mag myne vrouw gevaren zyn? zegde voor de derde mael de dikke heer te midden eens staetkundigen gespreks met Van Stralen en den notaris, die daerom niet ophielden het proces aen al de gouvernementen van Europa te maken, en hem als een goed aengevet vraegteeken, lieten staen blazen.
- Ik ga naer myne vrouw zoeken, zwager, herhaelde hy, en hy stelde zich blazend en morrend op weg naer den hof. Maer als hy aen de deur gekomen, wederom de blakende zon in het gezicht kreeg, zonk hem de moed in de schoenen, en hy vond het geraedzaem zynen nankyn binnen te houden.
- Zwager, weet gy niet waer uwe vrouw en de myne gevlogen zyn? herhaelde hy nog eens, doch ditmael met beteren uitval, want als of eene belangryke gedachte hem schielyk te binnen schoot, ging Van Stralen haestig naer buiten om de twee schoonzusters op te zoeken.
Toen deze hem van verre zagen aenkomen, zegde Tante Treze in éénen adem tot hare gezellin:
- Wy zullen ons beide houden, als of wy niet een enkel woord over Klara gerept hadden, wel zuster, wat hebt gy daer schoonen bloemkool zoo zuiver en zoo wit, en die salade ginder hoe malsch staet zy! Ziet, ik zeg het dagelyks aen mynen Koben. Koben, zeg ik, men kan nooit te veel groensel in den hof hebben, vriend, maer het is percies, als of ik schuifelde, hy is zoodanig op
| |
| |
aerdappels verzot, dat hy ze vier mael daegs eet en er geheel den hof vol van plant.
- Alles gaet goed, dacht Van Stralen, die slechts eenige stappen meer verwyderd was, zy heeft nog den tyd niet gehad er over te spreken.
- Treze, sprak hy verder, hoe vindt gy den hof?
- Schoon, geheel schoon, antwoordde zy, ik zegde het daer nog zoo even aen uwe vrouw, het is een ander paer mauwen als by ons. Nu, nu, het en kan niet overal gelyk zyn. Maer à prepo, wy staen hier zoo in de brandende zonne, en myn vel is al bruin genoeg, laet ons naer binnen gaen, want Koben staet ginder te kyken gelyk eene hinne-die verloren geleid heeft. De daed tot den woorde voegende, nam zy den arm van Mevrouw en sleepte haer om zoo te zeggen den hof uit.
Eensklaps hield zy stil.
- Wel, zegde zy, waerby komt het dan, dat ik Klara nog niet gezien heb, ik ben er niet te vreden meê; denkt zy misschien hare meter over het hoofd te zien, om dat zy achttien jaer oud is?
De moeder verbleekte en Van Stralen antwoordde:
- Klara is een weinig onpasselyk, doch zy zal aenstonds beneden komen.
- Het arme kind, laet haer maer boven, ik ben, God dank, mager en taei, met twee wippen en éénen sprong ben ik by haer. En de zonderlinge tante deed zoo als zy gezegd had, zy stoof het huis in, den trap op, en vond Klara bleek als een lykdoek, en bezig met zich aen te kleeden. Zy had nauwelyks den tyd harer nicht moed in te spreken, en haer te doen verstaen, dat zy haer
| |
| |
in deze akelige omstandigheid ter hulp kwam, want de wantrouwige Van Stralen stak byna op het zelfde oogenblik zyn hoofd in de kamer.
Hy vreesde de gevolgen eener onderhandeling tusschen zyne dochter en hare meter, en hy had byzondere redenen om zyne kinderlooze ryke zuster te ontzien, die, hy wist het, zonderling en styfhoofdig genoeg was, om voor zynen wil niet te bukken en liever al haer goed aen kerken en kloosters zou hebben uitgezet, dan het aen hare natuerlyke erven, Klara en Arthur, te laten toekomen, byaldien men zich niet in hare grillen voegde.
- Allons, allons, onnoozel ding! zegde zy, begint maer eens wat meerder couragie te krygen en uw klein gezichtjen tot lachen te plooijen, of ik verloochen u voor myne nicht, en doe zoo maer seffens mynen naem uit uwen kerstenbrief krabben. Wat zyn dat voor slechte manieren van ziek te zyn, als het, een zoo schoon weêr is?
- Treze, waer zit de gy dan? riep van beneden met heesscher stemde dikke, in gelen nankyn uitgedoschte man.
- Ik kome seffens, antwoordde zy.
- Ja maer, hoor 'nen keer - 't en is maer, ik vertelle hier aen Mynheer den notaris, wat voor een vieze pret wy over een jaer met onze pataten hadden, en ik heb vergeten, hoeveel wy per zak wonnen met twee dagen langer te wachten van ze te verkoopen.
- Zestien en halven, riep Treze, en laet my nu een beetjen gerust, zulde!
- Juist, hetis zestien en halven; ik meende, dathet anderhalven
| |
| |
frank was. Ja, notaris, dat is gebeurd, vriend; myne vrouw heeft zelfs geheel de som, op éénen centiem naer, uitgerekend, want gy moet weten, notaris, myn wyf is allerknapst in 't cyferen, 't is gelyk in wat munte, 't zy in guldens en centimen, of francs en stuivers, of kluiten en oortjens, dat is heur eender, dat gaet er zoo rap als de blaren die waeijen, en dat komt altyd perfekt en juist uit.
Een geweldige lach kwam hem in deze lofspraek stooren; het was zyne vrouw die met haren broeder en hare nicht van boven kwam en van op de eerste rusting haren man toeriep:
- Wel Koben lief, zoo als gy daer staet, jongen, zyt gy percies een kanarievogel op zyn zondaegsch, en Mynheer de notaris met zyne zwarte kazakke en witte ondervest, gelykt wonderwel aen Thysken Daelen's klein eksterken.
Niemand stoorde zich aen deze scherts, want Tante Treze was om hare spotlust overlang bekend, en de notaris wist, dat kwaedheid veinzen, of wezenlyk kwaed zyn, de zaek slechts verergeren kon, en tot eene nieuwe uitbarsting van spotterny aenleiding geven zou.
Men ging dus lachend en jokkend de groote zael binnen.
Tante Treze, die achteraen kwam, legde, toen Van Stralen binnen gaen wilde, hare hand op zynen schouder en zegde op eenen ernstigen toon:
- Broeder, ik moet u aenstonds zonder getuigen spreken.
Beide gingen in eene andere kamer, terwyl Mevrouw Van Stralen en Klara aen eene geweldige onrust ter prooi, haer best deden om hare gasten fatsoenlyk te doen zitten.
|
|
Auteursrechtvrij