Algemeen letterkundig lexicon

punctus circumflexus

Etym: Lat. puntus = punt; circum = rond; flectere = buigen: vandaar samentrekkend.

De middeleeuwse punctus circumflexus kan worden vergeleken met het gebruik van de punctus in Middelnederlandse volkstalige vershandschriften: het markeren van een korte rust in combinatie met het dalen van de stem bij voordracht. Dit type leesteken wordt vaak aangegeven als een punt en een dakje (.^).

Lit: J. Wessel, ''Ende al dat si v leeren nv/Onthoudet wel dat radic v'. Interpunctie in het Kopenhaagse Leven van Lutgard' in M. Hogenbirk & L. Kuitert (red.), Schriftgeheimen (2017), p. 141-158.

punctus

punctus elevatus