Algemeen letterkundig lexicon

stiftgedicht

Gedicht dat ontstaat door met een (zwarte) stift (vandaar de term en de Engelse benaming 'blackout poetry') in bestaande tekst (meestal een krantenartikel) woorddelen, woorden of zinnen te schrappen, waarbij dan dan de overblijvende woorden de tekst van het gedicht uitmaken. Dergelijke poëzie combineert principes van de ritmische typografie en de readymade. Het concept gaat terug op de ‘Newspaper Blackout Poems’ (2010) van de Amerikaanse schrijver Austin Kleon.

In het Nederlandse taalgebied geldt de Belg Dimitri Antonissen als eerste stiftdichter. Zijn bundel uit 2010 werd door de Nijmeegse stadsdichter D. Gaens gepubliceerd onder de titel Schrap me: stiftgedichten (2010). Ook Sofie Huvaere schreef stiftgedichten voor De Standaard.

Het procedé wordt ook in het taalonderwijs toegepast. Het kent overigens varianten waarbij men niet schrapt maar met een kleurstift delen van woorden, woorden of zinsdelen oplicht.

Lit: S. Vankersschaever, ‘De democratie van de stiftpoëzie’ in De Standaard, 9 april 2010.

stichomythie

stigmoniem zie anoniem