Algemeen letterkundig lexicon

rijmstam

Term uit de prosodie voor de steeds in elk rijmpaar voorkomende klinker of tweeklank die het woordaccent heeft, zoals in kapot, verrot of buiten, sluiten. Zo'n stam kan worden voorafgegaan door één of meer medeklinkers, dan wel gevolgd door één of meer medeklinkers, zoals in boei-groei of soort-woord. Een voorbeeld is te vinden bij G. Gezelle:

'k En heb vandage, o levensbronne,
geen eenen keer gezien u, zonne
(Gedichten, [z.j.], p. 316)

Lit:
W. Bronzwaer, Lessen in lyriek (1993), p. 122.

rijmspreuk

rijmverdoezeling