Algemeen letterkundig lexicon

acta

Etym: Lat. handelingen.

 Oorspronkelijk was acta de aanduiding voor verslagen van handelingen afkomstig van de Romeinse senaat, van volksvergaderingen en van gezagsdragers van het Romeinse rijk, later voor die van de keizer. Sinds C. Julius Ceasar sprak men van acta diurna (Lat. diurnus = dagelijks) of acta urbana (Lat. urbanus = van de stad), witte borden (vgl. album) die voor dergelijke berichtgeving op het forum zorgden. Deze vorm van informatie bleef de gehele Romeinse tijd door bewaard en de inhoud ervan werd steeds uitgebreider.

Later werd de term ‘acta’ ook gebruikt voor de handelingen der apostelen in het apocriefe Acta Apostolorum (2^de en 3^de eeuw) opgetekend en voor de heiligenlevens en martelaarsboeken, de zgn. Acta Sanctorum (70 dln, vanaf 1643) en de Acta Martyrum. Zie in dit verband ook hagiografie.

Als term uit de archivistiek kreeg acta ook de betekenis van notulen.

Lit: S.A. Adams, The genre of acts and collected biography (2018)

acroteleuton

actant