Algemeen letterkundig lexicon

volkslied-2

Aanduiding voor een lied dat, als ‘vaderlands lied’, officieel aangewezen is om symbolisch een volk te vertegenwoordigen en bij nationale gebeurtenissen te worden gezongen. We hebben hier, anders dan bij het volkslied-1, meestal te maken met een cultuurlied. In Nederland is dat het Wilhelmus, in de 19^de eeuw tijdelijk verdrongen door H. Tollens’ ‘Wien Neerlands bloed’, maar vóór de eeuwwisseling weer in ere hersteld. In België fungeert als zodanig de ‘Brabançonne’, in Vlaanderen ‘De Vlaamse leeuw’.

Claude Rouget de Lisle zingt de Marseillaise (gravure 1793). [bron: A.G.H. Bachrach e.a. (red.), Moderne Encyclopedie van de Wereldliteratuur, dl 8 (1983²), p. 177].

Lit: A. den Besten, Wilhelmus van Nassouwe. Het gedicht en zijn dichter (1983) • H. te Velde, ‘Opkomst en neergang van het vaderlandslied’ in NRC/Handelsblad, 8 april 1987 • A. Maljaars & S.J. Lenselink, Het Wilhelmus. Een bibliografie (1993) • A. Maljaars, Het Wilhelmus: auteurschap, datering en strekking. Een kritische toetsing en nieuwe interpretatie (1996) • E. Hofman, Nieuw licht op het Wilhelmus en zijn dichters (1996).

volkslied-1

volkspoëzie