Algemeen letterkundig lexicon

staartrijm

Term uit de prosodie voor die vorm van eindrijm die, optredend in een groepje van drie of meer versregels, telkens de laatste, kleinere regel van het groepje afsluit en zo het eind van elk groepje releveert. Bijv.:

God van de liefde, hoor mij aan:
De dood - ach - moge tot mij gaan
Haastig lijk -
Mijn dagen heb ik slecht verdaan.
Maar liefde doet mij ondergaan
Zeker lijk.
(M. Nijhoff, VW, dl. 1, 1982², p. 22) 

Synoniemen: cauda, rime couée.

staart

staartwit