Algemeen letterkundig lexicon

vierrijm

Twee opeenvolgende rijmparen met dezelfde rijmklank in een gepaard rijmende tekst, bijv.

Bi deser favelen soe bespellen
Die quade, die de goede quellen,
Die valsch sijn ende valscheit tellen
Met orconden van haren ghesellen
(Esopet, ed. Te Winkel, 1881, IV, vs. 25-28).

In de Middelnederlandse literatuur is het vierrijm ongebruikelijk. De aanwezigheid ervan kan wijzen op een corruptie.

Lit: A.M. Duinhoven, Bijdragen tot reconstructie van de Karel ende Elegast II (1975) • W. Kuiper, ‘De Middelnederlandse Esopet’ in Spektator 21 (1992), p. 35-54.

vierheffingsvers

vignet-1