asyndeton-2

Etym: Gr. a-syndetos = niet samengebonden.

Archaïsche syntactische constructie in de Middelnederlandse epische literatuur waarin het persoonlijk voornaamwoord - en niet zoals in asyndeton-1 het voegwoord!- aan het begin van de versregel weggelaten wordt en de versregel met de persoonsvorm begint, bijv.:

al hancharich si op schoet
dede ane .i. hemde ende .i. sorcoet
(Ferguut, ed. Overdiep, 1924, vs. 2319-2320).

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, Bd 1 (1992), kol. 1154-1156.