Algemeen letterkundig lexicon

apocopisch rijm

Etym: Gr. apo-koptein = af-houwen, af-snijden.

Vorm van onvolledig eindrijm waarbij alleen de beklemtoonde syllaben op elkaar rijmen, zoals in de regels

De dichter dicht niet
maar opent verre verschieten 
(Henk Spaan, ’n Lach en ’n traan, 1973, p. 2)

Zie ook apocope.

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 1 (1992), kol. 795-797.

apocope

apocrief