Algemeen letterkundig lexicon

stilus

Etym: Lat. schrijfstift.

Metalen schrijfstift waarmee op wastafeltjes werd geschreven. Ze waren aan een kant puntig (om mee te schrijven) en aan de andere kant breed en plat (om de was weer glad te strijken). Ze konden klein zijn, maar ook groot genoeg om als (zelfmoord)wapen gebruikt te worden. Volgens Suetonius verdedigt Caesar zich met zijn stilus als hij in de senaat wordt aangevallen. Floris wil met de door Blanchefloer aan hem gegeven stilus bij haar graf zelfmoord plegen (Floris ende Blancefloer, ed. Mak, 1970³, vs. 1205-1226).

Russische stilets van steen en brons. [bron: J. Glenisson (red.), Le livre au Moyen Age (1988), p. 28].

Lit: J. Deschamps, Middelnederlandse handschriften uit Europese en Amerikaanse bibliotheken (1972²) • J. Stiennon, Paléographie du moyen age (1973; reprint 1982).

stille heffing

stippelgravure