Algemeen letterkundig lexicon

rondboogverbinding

Term uit de paleografie voor een speciaal soort verbinding tussen twee letters (ligatuur) die geldt als een formeel kenmerk van de littera textualis. Daar waar de ronde letterdelen van twee elkaar opvolgende letters elkaar raken, is een speciale oplossing gevonden om de schrijfsnelheid te vergroten. Het afsluitende ronde letterdeel van de eerste letter (b, ronde d, h, o, p, v) is gecombineerd uitgevoerd met het beginnende ronde letterdeel van de tweede letter (c, d, e, g, o). Voorlopers van de rondboogverbinding zijn pp en bb, die al in de 12^de eeuw werden gebruikt. Deze combinaties zijn eigenlijk geen echte rondboogverbindingen omdat een recht en een rond letterdeel met elkaar verbonden zijn.

Voorbeelden van rondboogverbindingen. [[bron: B. Engelhart & J.W. Klein, 50 eeuwen schrift (1988), p. 161].

Lit: B. Bischoff, Paläographie des römischen Altertums und des abendländischen Mittelalters (1986²; reprint 2009⁴), p. 166-167 • B. Engelhart & J.W. Klein, 50 eeuwen schrift (1988²), p. 161-162.

romein

ronde(let) zie rondeel