Algemeen letterkundig lexicon

papyrus

Etym: Gr. papuros = de papyrusplant < Egyptisch pa per aa = dat van de koning, d.w.z. koninklijk monopolie (van de papyrusfabricage).

Naam voor de rietachtige plant die veelvuldig voorkwam in het oude Egypte, evenals voor het schrijfmateriaal dat men er sedert ca. 3000 v. Chr. uit vervaardigde door de verrafelde stengels ervan te vervlechten en dan nat op elkaar te persen tot een soort blad. Deze technologie verspreidde zich naar Griekenland (vanaf de 7^de eeuw v. Chr.) en Rome (vanaf de 3^de eeuw v. Chr.), en later over heel Zuid-Europa en Noord-Afrika. Het papier zoals wij dat vandaag kennen, ontleende er zijn naam aan (naamsoverdracht op grond van gelijkaardige functie: schrijfmateriaal), maar is in feite afkomstig uit China, waar het ca. 20 eeuwen geleden werd uitgevonden en van waaruit het zich westwaarts verspreidde. In Europa werd het pas in de 14^de eeuw een courant alternatief voor het dure perkament.

Papyrusplanten afgebeeld op een vel papyrus. [bron: A.G.H. Bachrach e.a. (red.), Moderne Encyclopedie van de Wereldliteratuur dl 7 (1983²), p. 146].

Lit: R.B. Parkinson & S.G.J. Quirke, Papyrus (1995).

papier

parabasis