Algemeen letterkundig lexicon

oorkondeschrift

Term uit de paleografie voor de pre-Karolingische schriftvormen die tot de 11de eeuw op keizerlijke en koninklijke kanselarijen gebruikt werden voor het schrijven van oorkonden. Deze bijzonder smal gevormde letters staan bekend als Merovingische cursief of diplomatische minuskel en ze worden verder gekenmerkt door buitensporig verlengde stokken en schachten. De diverse varianten van het oorkondeschrift worden in de loop van de 10de eeuw verdrongen door de Karolingische minuskel.

Voorbeeld van oorkondeschrift. [bron: J.L. van der Gouw, Oud schrift in Nederland (1980), p. 87].

Lit: B. Engelhart & J.W. Klein, 50 eeuwen schrift (1988²).

oorkondeleer

oorlogsdagboek