Algemeen letterkundig lexicon

oorkonde

Term uit de oorkondeleer en archivistiek voor een in plechtige vorm opgestelde akte-1. De opbouw van een oorkonde verloopt via het zgn. protocol met de namen van de oorkonder en die van degene voor wie het stuk bestemd is en een groetformule, via de dispositio (de uiteenzetting van de motieven voor de juridische beslissing) naar het zgn. eschatocol, de eindformule met de getuigen en de datering. De uiterlijke kenmerken (oorkondeschrift, zegel e.d.) worden bepaald door de kanselarij waar de oorkonde vervaardigd is.

Oorkonde van Filips van Bourgondië voor het Leidse klooster Mariënpoel (afschrift uit de 16^de eeuw). [bron: A.Th. Bouwman e.a., Stad van boeken. Handschrift en druk in Leiden (2008), p. 84]

Lit: E.C. Dijkhof, Het oorkondewezen van enige kloosters en steden in Holland en Zeeland, 1200-1325, 2 dln (1997)

oordeel

oorkondeleer