Algemeen letterkundig lexicon

mesostichon

Etym: Gr. mesos = midden; stichos = versregel. 

Een van de vormen van het acrostichon waarbij de letters of woorden die samen een naam vormen in het midden van de versregel staan, en niet aan het begin of aan het slot (telestichon), zoals bijv. aan het einde van Anthonis de Rooveres Van pays en oorloghe:

O Heere der heren, Raemt doch hier raet toe,
ende toont Ontfermenisse in dese landouwe,
soo dat Ons orloghe niet meer quaet doe,
maer dat paeys Volghe, ghy weet den staet hoe,
't herte dies Es lijdende rouwe.
Gi zijt die Riviere, vol alder trouwe,
dies bidd'ick Eerweerdighe Heere crachtich.
(ed. Mak, 1955, p. 390).

Een contaminatie van een mesostichon en een telestichon bevindt zich in de epiloog van Reinaerts historie (ed. De Keyser, 1938), waarin Claes van Aken, de kopiist van het handschrift, zijn naam op vernuftige wijze verwerkt heeft.

Lit: I. Coran, Jouons avec les mots (1998) • Battus, Opperlans! Taal- en letterkunde (2002²).

mesologie

mesotekst