geish

Term uit de Keltische mythologie voor een magisch bevel of verbod jegens een persoon of voorwerp, dat indien overtreden, een bovennatuurlijke wraak zal uitlokken. Zo is het in de Parthonopeus van Bloys (ed. Bormans, 1871) de hoofdpersoon verboden zijn Andere Wereld-minnares te zien, wat hij toch probeert, waarna de relatie verbroken wordt en zij hem naar het leven gaat staan. De geish vertoont verwantschap met het ‘celar’-motief oftewel het verplichte zwijgen, zoals dat onder andere functioneert in Die borchgravinne van Vergi (ed. Jansen-Sieben, 1985), in welke tekst de liefde tussen een ridder en een ‘borchgravinne’ absoluut verzwegen moet worden of hij zal niet meer langer kunnen bestaan.

Lit: A.G. van Hamel, ‘Recensie van: J.R. Reinhard, The survival of Geis in medieval romance (1933) ’ in English Studies 16 (1934).