Algemeen letterkundig lexicon

fleuron

Etym: Fr. bloemvormig sieraad.

Term uit de bibliografie voor een typografisch ornament, smaller dan de zetspiegel, bestaande uit (vazen met gestyleerde) bloemen en bladeren en gebruikt, hetzij als sluitstuk van een hoofdstuk of ander tekstgedeelte, hetzij op het titelblad in plaats van een drukkersmerk om een te opvallend wit vlak te vullen. Samen met het andere in een druk gebruikte typografisch materiaal (vignet, kader, versierde initialen (initiaal-1), lijnen en lettermateriaal) kunnen fleurons helpen ongeïdentificeerde boeken aan een bepaalde drukker toe te schrijven.

Fleurons in de inhoudsopgave van J.H. Leopolds Oostersch (1923). [bron: W.Gs Hellinga, Kopij en druk in de Nederlanden (1962), p. *170].

Lit:   S. Corsini, ‘Vers un Corpus des ornements typographiques lausannois du XVIIIe siècle; problèmes de définition et de méthode’ in Ornementation typographique et bibliographie historique (1988), p. 139-158 • P. Dijstelberge, De beer is los! Ursicula: een database van typografisch materiaal uit het eerste kwart van de zeventiende eeuw als instrument voor het identificeren van drukken (2007).

flectere zie movere

flitsverhaal