Algemeen letterkundig lexicon

homofoon

Etym: Gr. homos = gelijk, dezelfde; fōnè = klank.

Een woord dat met een ander woord wel de klankvorm gemeenschappelijk heeft, maar er naar spelling, etymologische oorsprong, grammaticale categorie en/of betekenis van verschilt. Bijv. ‘hard’ en ‘hart’, ‘paard’ en ‘paart’ of ‘eis’ en ‘ijs’. In de poëzie worden homofonen soms gebruikt in het gelijk rijm. Soms kan er sprake zijn van woordspel wanneer woorden van gelijke klank en verschil in betekenis in één tekst worden samengebracht of tegenover elkaar worden geplaatst.

Zie ook homograaf en homonymie.

Lit: H.C. Whitford, A dictionary of American homophones and homographs with illustrative examples and exercises (1966) • B.J.H. Schulpen, Explorations in bilingual word recognition: cross-model, cross sectional and cross language effects (2003) • J.P. Jaffré & C. Brissand, Morphographie & homophones verbaux (2006).

homofone vertaling

homograaf