Algemeen letterkundig lexicon

analytisch drama

Dramavorm waarin de handeling in feite reeds heeft plaats gevonden in het verleden en het drama zich toespitst op de ontwikkelingen en de ontknoping die het gevolg zijn van die handeling. Personages en toeschouwers worden zich pas in de loop van het drama bewust van wat is voorgevallen in het verleden en van de gevolgen daarvan. Men spreekt ook van een late point of attack.

Een dergelijke dramaopbouw kenmerkt bijv. Sofokles’ Koning Oidipous. De meeste detective-stukken hebben een soortgelijke bouw. Analytisch drama was ook in trek bij het naturalisme, omdat het vooral voorstelling van karakter en milieu kan geven, waarvoor de handeling slechts startmotor is. Om die redenen wordt John Gabriel Borkman (1896) van Henrik Ibsen bijv. een analytisch drama genoemd.

Lit: W. Archer, Play-making (1970) • H. van den Bergh, Teksten voor toeschouwers (1979; 1991⁴), p. 43-47 • M. Strässner, Analytisches Drama (1980).

analyse

analytische bibliografie-1