Algemeen letterkundig lexicon

allofoon

Etym: Gr. andere klank < allos = ander; phōnè = geluid, klank.

Een uitspraakvariant van een klank die geen betekenisverschil met zich meebrengt. Bijv. de tongpunt-r en de huig-r bij de uitspraak van een woord als 'keer': men hoort het verschil, maar het woord blijft hetzelfde, met dezelfde betekenis. 

Een foneem, daarentegen, brengt wel betekenisverschillen met zich mee. Zo zijn /r/ en /l/ onderscheiden fonemen in het Nederlands, wat bijv. blijkt uit het betekenisverschil tussen 'keer' en 'keel'.

Lit: L. ten Bosch, Rule extraction for allophone synthesis: final report ALLODIF (1991) • J. Kooij & M. van Oostendorp, Fonologie (2003), p. 19-22.

allodiëgetisch zie diëgesis-1

allograaf-1