Evangelische liederen

[p. 132]

N^o. 1210.

1.

Obloedige Verzoener,
Der Kruis gemeinte Diener,
Gy onzer zielen Man,
Wy vallen aan uw voeten,
En komen u ontmoeten,
Zo goed ons arm geloove kan.

2.

Wy zyn dog kleine kinders,
Verloste arme Zonders,
Die door uw wonden-bloed,
Gevloten op het herte,
Verlost van dood en smerte,
Ontfangen Leeven, kracht en moed.

3.

Dit kan uw Heil'gen sterken,
Dat geenzins hunne werken,
Het Mensch-bevrindde Lam,
Bewegen tot genaade,
Maar dat Hy d'arme made,
Schenkt zyn Verdienst aan 's kruices stam.

4.

Wat konnen w' u voordragen?
Als u, verbaast, te vraagen:
Is 't mooglyk Konings Zoon,
Dat Gy gebond'ne slaaven
Brengt in de vryheits haven,
En hen beroept tot Kroon en Throon.

5.

Dat maakt ons Liefde-smerten,
Als Was zyn onze herten,
Als stofjes al te zaam,
Wy laaten traanen vlieten,
En willen van niets weeten,
Als dat ons is geslacht het Lam.