Evangelische liederen
(1738)–Johan Deknatel–
Auteursrechtvrij
[pagina 120]
| |
2.Komt, ey komt, genade-kind'ren,
En vernieuwt uw trouw-verbond;
Sweert den Heiland, wie wil 't hind'ren!
Dat Hy God is, wy zyn mond,
Dat Hy Hooft is, wy de Leeden,
Dat Hy licht is, wy de schyn,
Brengt Hy Kanaän beneden,
Wie wil daar geen Borger zyn?
| |
3.Maar grypt ook tot sweerd en booge,
Met Geloofs vereende hand;
Gaan de golven nog zo hooge,
Houdt in Liefde vasten stand,
Tot des Vyands arm doorstoken,
Tot het slangenbroedzel swygt,
Tot het zonden-volk, verbroken,
Zich voor Jesus voeten buigt.
| |
4.Maar, gy kind'ren eener Moeder,
Houdet zulks op deeze maat,
Dat een yder voor zyn Broeder,
Gaarne Lyf en Leeven laat.
| |
[pagina 121]
| |
Zo heeft Jesus ons gelievet,
Zo versmolt Hy in zyn bloed,
Weet, dat 't hem in 't herte grievet,
Zo de vrees u struikel'n doet.
| |
5.Yder trek en noop den and'ren,
Zyn zo dierbaar Godd'lyk Lam,
Buiten 't Leger na te wand'len,
't Welk voor ons ter slachtbank kwam;
d'Eene moet den and'ren wekken,
Zo veel moog'lyk, man voor man,
Alle kracht daar heen te strekken,
Dat men Hem gevallen kan.
| |
6.'k Word' myns Bruigoms stem nooit moede,
'k Heb niets, dat zich Hem niet geeft,
Wyl Hy niet met Leeuwen woede,
My in 't stof vertreden heeft;
Maar nog door de dierb're stroomen
Zynes bloeds met God verzoent,
Ey! wie zal niet blyd'lyk komen,
Dat hy weeder lieft en dient!
| |
7.Halleluja, wat genaade!
(Hoort het, Kind'ren wie gy bent)
Dat een zondig' arme Maade,
't Herte Gods als Liefde kent;
Dat Hy, aller geesten Vader,
Weezen, dat onzichtbaar is,
Afgronds wonder, goedheits ader,
Zo gansch tastbaar na ons is.
| |
[pagina 122]
| |
8.Liefde! Gy hebt ons geboden,
Dat men liefde oeff'nen zal,
O! zo maak dog onze doode,
Traage zielen, leevens vol,
En ontfonk der Liefde vlamme,
Dat een yder merken kan,
Wy, die zyn van eenen Stamme,
Staan te zaam voor eenen Man.
|
|