Onder de groene linde. Verhalende liederen uit de mondelinge overlevering. Deel 3. Liederen over trouw en ontrouw in de liefde, verleiding en verlating

[p. 133]

16
Komt vrienden ik zal u een kluchtje verhalen

Samenvatting

Een schipper gaat ter kermis en ontmoet een meisje dat hem bevalt. Met beloften van trouw weet hij haar over te halen eerst naar een herberg en vervolgens naar zijn boot te gaan. De energie en beweeglijkheid die de schipper daar, tot grote verlegenheid van het meisje, aan de dag legt is er de oorzaak van dat beiden overboord vallen. Wanneer ze zwemmend de wal bereikt hebben wil het meisje het liefst terug naar haar vader en moeder.

Toelichting

Het thema van een schipper en een meisje die zodanig met elkaar in de weer zijn dat er een ongeluk gebeurt komt eveneens voor in Ik ging er laatst met mijn scheepje over zee (Onder de groene linde deel 2, lied 24). In dat lied was het meisje degene die het initiatief nam tot en duidelijk plezier beleefde aan de stoeipartij, een en ander in tegenstelling tot het meisje in het onderhavige lied.

Lied
Komt vrienden ik zal u een kluchtje verhalen

Opname 27 januari 1968

[p. 134]

Vrienden ik zal u er een kluchtje verhalen
Al van een loze schippersvent,
Al van der een loze schippersvent
Die over de zee was wellebekend.
Hij kon zeilen al bij de nacht
Net zo wel als bij de dag.
Hij kon zeilen al bij de nacht
Net zo wel als bij de dag.

Hij is toen over de zee gaan varen
Hij is gaan reizen op zijn kompas.
Daar heeft hij alweer wat nieuws vernomen
Omdat het maar eenmaal kermis was.
Hij zwierde de kermis in het rond
Zowaar hij er een mooi meisje vond.
Hij sprak haar er zo vriendelijk aan
En of zij met hem wou gaan.

Het meisje liet hem niet langer praten,
Zij was daarover wel tevree.
Ze sprak: Zult gij mij nooit verlaten?
De schipper die sprak driemaal: O neen,
Want ik zal u blijven altoos getrouw
En ik zal u kiezen tot mijn echte vrouw.
En toen dede ze zijne zin
En ze stapte toen de herberg maar in.

[p. 135]

4

 

't Was twalef uur en de nacht verschenen

 

Toen sprak er de loze schippersvent:

 

Kom laten we naar de boot gaan treden

 

Ach, ere men het schip gesloten vindt,

 

En stap er voorwaar maar in mijn boot

 

Van varen heb ik er geheel en geen nood.

 

En weer dede ze zijne zin

 

En ze stapte toen het bootje maar in.

Ze zijn er tesamen in de boot gaan zitten
Maar hoor eens wat een rare grap:
Het meisje dat sprak: en je moet er niet zo wippen
Ik hou der niet vele van wipperdewap.
Hij gaf haar twee wippen en een stoot
Toen rolden ze samen al buiten de boot
En ze werden toen beiden zo nat
En wat een rare grap was dat.

Hij heeft het meisje in zijn armen genomen,
Hij is gaan zwemmen naar de wal.
Het meisje dat was geheel verlegen,
Ze wist niet wat ze zeggen zou.
Het meisje dat sprak geheel abuis:
Ach, was ik maar bij mijne ouders tehuis,
Want het water dat loopt er uit mijn oog...
En had ik mijne kleederen maar weer droog.

Komt jongens en meisjes, wilt gij zwieren
Kies dan een vrijer naar uw zin,
Kies er dan een vrijer naar uw zin
En stap er voorwaar er geen bootje weer in,
Want veel bootjes die zijn er niet dicht
En de jongens die verleiden u zo licht.
Want veel bootjes die zijn er niet dicht
En de jongens die verleiden u zo licht.

Gezongen door Imkje Platje-Sterkenburg (1892-1981) te Emmer-Erfscheidenveen. Zij werd geboren in Weerdingermond. Haar moeder kwam uit De Wilp (Fr.) en haar vader uit Haulerwijk. Mevrouw Platje leerde haar liederen van haar moeder, maar ook in het veen. ‘We zongen dag en nacht’ zei

[p. 136]

ze zelf daarover. In Bijlage 3 is een gesprek weergegeven dat onlangs plaatsvond met haar zoon Hendrik Platje, haar dochter Jantje Kappers-Platje en haar man Jan Kappers.

Data en plaatsen van opname

09 09 1967	Klazinaveen
27 01 1968	Emmer-Erfscheidenveen
18 02 1969	Zijtaart
01 12 1971	Veenoord
10 11 1972	Nieuw-Amsterdam