Onder de groene linde. Verhalende liederen uit de mondelinge overlevering. Deel 2. Liederen over ontluikende liefde, werving, vrijage en zwangerschap

[p. 174]

27
't Was al op een zondagavond

Samenvatting

Na een avondwandeling gemaakt te hebben nemen twee gelieven innig afscheid van elkaar. Iemand (een voyeur? een schildwacht?) ziet in de wijze waarop een en ander plaatsvindt aanleiding om nog diezelfde nacht iedereen die het maar horen wil daarover te informeren, tot schande vooral van het meisje.

Toelichting

In het hier weergegeven lied van mevrouw Van der Laan wordt alleen de gebeurtenis verteld. Verschillend andere varianten bevatten bovendien strofen waarin de meisjes vermanend worden toegesproken of een dubbele moraal wordt gepreekt. Een voorbeeld hiervan treffen we ook aan in het liedschrift van L. Houtman (naar het handschrift te oordelen aan het begin van deze eeuw geschreven door een vrouw of meisje) uit de collectie van C. Bakker. De begin- en slotstrofen (inclusief de taal- en schrijffouten) van deze versie luiden als volgt:

Vertrouw toch lieve meisjes
Nooit te veel op uwe kracht
Want dikwijls kunt gij vallen
Eer gij het soms verwacht

Bedenk hoe zwak en teeder
Gij alle meisje zijt
Vertrouw toch nooit een jongeling
Die uw naar huis geleid

Bedenk toch leive meisjes
Wat ramp spoed of gij baart
En wanneer gij u vrijheid
Voor 't huwelijk niet heb bewaard

[p. 175]

14

 

Kunt gij zoo lang niet wachten

 

Zijt gij de strekste niet

 

Kies dan vooral een plaastje

 

Waar uw dan neimand ziet. uit

Lied
En 't was al op een zondagavond

Vertellend gezongen, dus niet in een regelmatig metrum.

Opname 16 mei 1954

En 't was al op een zondagavond,
Het was al in de maand van mei
Dat het lieve kind ging wandelen
Al met haar minnaar aan haar zij,
Dat het lieve kind ging wandelen
Al met haar minnaar aan haar zij.

En ze wandelden zo plezierig
Al de gehele singel rond
Totdat hij in de late avond
Dat meisje weer naar huis toe zond.

[p. 176]

3

 

Maar ze kwamen al aan haar woning

 

Al waar haar lieve moeder woont

 

En ja hoe vurig kuste de jongeling

 

Het meisje ja al op haar mond.

Hij kust ja zij kust weder
En het meisje zeeg voor hem neer
En het arme kind dat zuchtte
Het is al voor de eerste keer.

En het maantje aan den hemel
En die zag het schouwspel aan
Maar daar waren nog twee andre ogen
Die het aanschouwden met de maan.

Maar het maantje dat kon wel zwijgen
Maar de mensen zwijgen niet
En des morgens wist een ieder
Al wat d'r 's avonds was geschied.

En na vele maanden veel rampen
Kwam hare moeder die 't er hoort^*
En ze raasde en zij tierde
Al de gehele dagen door.

En komt nu die arme jongeling
Ook al in de herberg hier
Ja, dan hoort men dikwijls fluisteren
Het was al voor de eerste keer.

Gezongen door Anja van der Laan-van der Wijk (1900-1960) te Hoogkerk, geboren in Noordbroek.

* elders:

En tot overmaat van rampen
Kwam haar moeder dit ter oor

Data en plaatsen van opname

16 05 1954	Hoogkerk
16 09 1960	Amsterdam
04 11 1961	Schagen
31 01 1962	Bellingwolde
25 02 1967	Kloetinge
01 04 1968	Peize
01 04 1970	Eindhoven

[p. 177]