Onder de groene linde. Verhalende liederen uit de mondelinge overlevering. Deel 2. Liederen over ontluikende liefde, werving, vrijage en zwangerschap
(1989)–A.J. Dekker, Marie van Dijk, Ernst Heins, Henk Kuijer–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 165]
| |||||||
25
| |||||||
[pagina 166]
| |||||||
  1
Er was een boerin in Baokel,
Een Baokelse boerin
Mee schoongeschuurde klumpkes,
Een dame als een heldin.
En vrije dee ze toch zo geer
Die verdomde gekke boerefleer
En of d'r moeder keefdeGa naar margenoot*,
Ja vrijen dee ze meer
Van laderie tralalalala van laderie tralalalala,
En of d'r moeder keefde
Ja vrije dee ze meer.
2
Het was op 'ne dinsdag merge
Toen ginge ze samen naor de mert.
Zij mee schoongeschuurde klumpkes
En Janus met kar en perd.
En Janus dacht: 't is toch een flinke meid,
Z' hee klumpkes aan zo wit als krijt,
Ze hee wel een paar kooiGa naar margenoot* eugskes
Maar ze is nog geen tendjesGa naar margenoot* kwijt.
3
Maar Hanne wat zijde knap vandaag
Een mooie nije scholkGa naar margenoot*,
Zei Janus tegen Hanna,
Gij zijt een vrouwmens gelijk een wolk.
| |||||||
[pagina 167]
| |||||||
 En toen wier Hanna toch zo blij
En ze zei: nou krigde gij van mij
Een schone nije tabakspijp
Met 'n pluuske d'r an van zij.
4
En met die nije tabakspijp
Was Janus toch zo blijd.
Hij paste ze in z'n smoelwerk
De schuurdeur o zo wijd.
Hij zee toe: Han ik dank oe wel,
Ze is goed aan mij besteed evel
En ik zal er oe wel eens veur vatten
Net as 't leste, witte nog wel?
5
't Was tussen licht en donker
Toen gingen ze samen naar hois.
Maar wat er toen gebeurde
Zeg ik niet want 't was er niet plois.
| |||||||
[pagina 168]
| |||||||
Want nauwelijks waren ze op de Louer
Of Hanna was van zessen klaor,
Toen zaten ze al te vrijen
Dat 't stuppelde op de hei
6
De maon schoot achter 'n wulkske.
Janus dacht: dat kump goe oit.
Nou zal ik ze maar es vatten
Want als ik thois bin is het oit.
En mee dat ie dat bij z'n eigen zinGa naar margenoot*
Kwam Hanna's moeder die kooi boerin
Van achteren uit een busken,
Zag krek as dat ie da'dinGa naar margenoot*.
7
Ach moeder zee toe Hanna,
Hij digGa naar margenoot* het maar ene keer.
Wel ja zee er toen Janus
En het dee toch niks gin zeer.
Maar Hanna's moeder dè lillijke ouw wijf
Mee 'n hoop venijnigheid al in d'r lijf
Die zee: ik heb het gezien,
Ge din het wel een keer of tien
8
Maar nog een paar jaor later
Toen zin ze samen getrouwd.
Ze weten d'r van te praoten
Maar 't heef ze nooit berouwd.
Dus jongens, as ge vrijt
Schei d'r niet mee oit als moeder keeft
Maar vrijt hem op zijn falie
Anders hedde later spijt
Carolus Jozefus van Bokhoven (1898-1979) te Helmond zong dit lied op bruiloften en familiefeestjes. Hij was werkbaas op een textielweverij. | |||||||
Data en plaatsen van opname
| |||||||
[pagina 169]
| |||||||
 |
|
