Onder de groene linde. Verhalende liederen uit de mondelinge overlevering. Deel 2. Liederen over ontluikende liefde, werving, vrijage en zwangerschap

[p. 161]

24
Ik ging er laatst met mijn scheepje over zee

Samenvatting

Een turfschipper, in Friesland aangekomen om turf te laden, krijgt daar van de dochter van een turfhandelaar voorlichting en nadere uitleg over turf en bovendien een rondleiding in een turfloods waarbij van het een het ander komt. Wanneer hij afscheid van haar neemt, valt de turf over hen heen.

Lied
Ik voerde daar laatst met mijn schuitje door zee

Opname 28 oktober 1954

[p. 162]

Ik voerde daar laatst met mijn schuitje door zee
Naar Friesland om turref te laden,
Betrouw mij op een veilige ree
Aan boord en naar mijne daden.
Ik kwam daar met een goed fatsoen
Om turf te laden en handel te doen,
Ik kwam daar met een goed fatsoen
Om turf te laden en handel te doen.

Ik kwam daar op een zekere tijd
En ik kwam voorbij alle steden,
Daar ontmoette ik een lieve schone meid
Zeer hups en fraai van leden.
Zij lachte en zij keek mij zo vriendelijk aan
En sprak er schippertje waar kom jij toch vandaan?

Ik sprak er o allerliefste meid,
Ik kom hier om turf te kopen.
Het meisje dat zei en weet je wel wat
Dan hoef je zo ver niet te lopen.
Kom met mij mede al naar de schuuur,
Je kunt ze van mij kopen en ook niet duur.

Toen liet ik mij bepraten en deed hare zin
En ging er met haar naar binnen.
Ze sprak van het jagen, ik sprak van de min,
Ik was zeer verrukt van zinnen.
Ik bleef er bij haar een uur of drie vier,
Wij maakten tesamen een groot plezier.

Toen gaf ik haar een afscheidszoen
Daar was ze niet mee tevreden.
Ze zei en dat mag je wel zes keren doen,
Toen viel de turf naar beneden.

[p. 163]

 

Ik was zeer ontsteld en ik ging op de vlucht,

 

Mijn broek en mijn beursje dat nam ik op m'n rug.

Ik kroop gauw achter een turrefhoop
Om mij wat neder te leggen
Om te zien hoe of er dat zaakje afloopt
En wat of haar vader wel zal zeggen.
Haar vader die zei en sprak welgezind:
Wat is dat voor leven lieve kind?

Ze heeft het bedrukt aan haar vader gezegd
En wel met bedrukte reden:
De turref had ik naar boven gelegd
En toen viel ze weer naar beneden.
Haar vader die zei wees jij maar gerust
Als jij maar hebt geen ongeluk.

Dus schippers wie het ook zij
Die hier komt om turref te laden
Die turf wil kopen bij onze meid
Kruipt niet in de schuur bij dagen
En maakt geen gestommel en maakt geen geraas,
Zoek zachtzinnig voort te werken dat is de baas.

Dus meisjes als je turref verkoopt
Dan moet je zo hard niet stomm'len
Dan heb je geen nood dat je vrijer je ontloopt
En dat je vader je hoort romm'len.
Maak geen leven en maak geen geraas,
Zachtjes voort te werken dat is de baas.

Jacob Melse te Oost-Souburg werd geboren in 1900 te Oostkapelle. In Oost-Souburg werkte hij bij de gemeente als stratenmaker, timmerman en plantsoenarbeider. Zijn beste herinneringen bewaart hij aan de tijd dat hij nog met paarden werkte. Hij stond erom bekend dat hij ook weigerachtige paarden met veel geduld aan het werk kon krijgen. Hij noemt zichzelf een echte paardeman. Hij deed vaak mee aan het ringrijden op een ongezadeld paard. Zijn liederen leerde hij bij het ringrijden, tijdens het werk en van familieleden.

[p. 164]

Data en plaatsen van opname

28 10 1954	Oost-Souburg
11 10 1960	Enkhuizen
26 06 1962	Stadskanaal
31 05 1966	Stadskanaal
16 11 1967	Oost-Souburg

Vermeldingen/Literatuur

Haan 1957, 118-120; Veurman 1968, 152-154.