Onder de groene linde. Verhalende liederen uit de mondelinge overlevering. Deel 2. Liederen over ontluikende liefde, werving, vrijage en zwangerschap

[p. 79]

7
Ik zat te spinnen voor mijn deur

Samenvatting

Een meisje aan het spinnewiel raakt onder de indruk van een voorbijkomende jongeman die bij haar stil blijft staan en haar complimenten maakt.

Toelichting

In het Nederlandse taalgebied zijn drie niet veel van elkaar verschillende versies van dit lied bekend geweest, en wel een, waarschijnlijk gemaakt door een onbekende Vlaming en voornamelijk bekend in Vlaanderen en in het zuiden en westen van Nederland (zie ons voorbeeld), een tweede van Hajo Albert Spandaw, bekend in de noordelijke provincies, welke tevens de grondslag vormde voor een Friese bewerking (Breidzje) door Auke Boonemmer, en een derde van Hendrik Tollens waarvan alleen bekend is dat deze op Wieringen werd gezongen (zie Daan). Alle drie de versies, gezongen op een door August Harder in 1803 gecomponeerde melodie, dateren uit ca. 1810 en zijn bewerkingen van het gedicht Die Spinnerin (1791) van Johann Heinrich Voss, die daartoe op zijn beurt een Engels lied (gepubliceerd in 1724) van de Schot Allan Ramsay als voorbeeld had genomen^1..

1. Haan 1967.

Lied
Ik zat te spinnen voor mijn deur

Deze zeer gekunstelde melodie van August Harder zou niet misstaan in operatheater of concertzaal.

[p. 80]

Opname 10 maart 1970

Ik zat te spinnen voor mijn deur
Toen kwam een jonkman schoon van leden
Met twee bruin' ogen schoon van kleur,
Volmaakt met veel bevalligheden.
Ik zag naar hem eer ik begon,
Ik was beschaamd, ja beschaamd
Maar ik spon.

Heel vriend'lijk zei hij goedendag
En trad beschroomd al naer en nader.
Mijn draadje brak, ik schrikte, en ach,
Mijn leden beefden al te gader.
Ik knoopt' mijn draad en herbegon,
Ik was beschaamd, ja zeer beschaamd
Maar ik spon.

Hij leunde op mijnen stoel zijn arm
En kwam zo stil mijn spinwerk roemen.
Ik voelde zijnen adem warm,
Hij bleef zo lang mij liefste noemen
Totdat zijn lof mijn hart verwon.
Ik was beschaamd, zeer beschaamd
Maar ik spon.

[p. 81]

4

 

In 't laatst verweet ik hem zijn daad

 

Maar hij werd vrijer nog al spoedig,

 

Omhelsde mij met overmaat

 

Zeer minnedriftig, zeer stoutmoedig.

 

Het was mij toen, wat ik verzon,

 

Niet mogelijk, niet mogelijk

 

Dat ik spon.

De zangeres Jeanne Hoogslag-van den Thoorn (1888-1974) werd geboren in Leeuwarden en was kinderarts te Rijswijk (ZH). Dit lied leerde zij tijdens zangavonden in een vluchtelingenkamp te Ede in de jaren 1914-1918. In dit kamp waar zij als kinderarts werkte, waren Belgische vluchtelingen ondergebracht.

[p. 82]

Data en plaatsen van opname

10 03 1970

Rijswijk (ZH)

Vermeldingen/Literatuur

Daan 1948, 330-331; Duyse 1903 I, 878-883; Veurman/Bax 1944, 122-124; Willems 1848, 235-237.