|
| |
| |
| |
Lijck-gedachtenisse Van Juffr. Christina de Wass.
SOo eeuwelijck der dooden vroom bedrijf
Hoort door't gedacht der levenden te sweven;
Soo hunn gerucht hun sterven t'overleven
En niet en hoort te rotten met hunn lijf:
Dat Emmerick dan in gedachten houwe
Die aerdige, die waerdige de Wass,
En eeuwelijck met tranen sprenge d'asch
Van die soo kuysche, als overschoone Vrouwe;
Die van haer deuchd en deuchdelijck bedrijf
Meer luysters trock op haer volmaeckte leden;
Als van de pracht, en sien dê door haer' seden
Wat schoone ziel sy droeg in't schoone lijf.
Ach! moest de dood die lely-witte kaken,
Ach! moeste sy dien roos gelijcken mond,
Dien blancken hals, die vlechten dicht en blond,
Voor haren tijd beswalcken en mismaken?
Ach! moeste sy dat vriendelijck gesicht,
Die lodderlijcke en nochtans sedige oogen,
Die met hunn licht elcx herte tot sich togen;
Soo vroeg't gebruyck verbieden van het licht?
Ach moeste sy (hier word mijn pen in 't draven
By na gestuyt van druck en herte pijn)
Uytblusschen in een eenige Christyn
Soo groot een tal van Christelijcke gaven?
Als ick bedenck haer ongeveynst gemoed,
Haer nederig, haer sacht en buygsaem herte,
Haer lijdsaemheyt in ongeval en smerte,
Haer in haere Echt te menigmael ontmoet;
| |
| |
Soo voel ick my bewogen dus te spreken:
Schoon Naem en aerd verschelen in 't gemeen
Sy dragen oock wel somtijts over een;
'T is aen de Wass soo sacht als wasch gebleken.
Als ick bedenck, hoe wijs en wel bedocht
De Wass oock was ontrent haer huys-bestieren;
Hoe sy den Man believen kon en vieren;
Wat ploy van deugd sy in de Jeugde brocht;
Soo spreeck ick dus: wat mag oud Roomen pralen,
En moedig treen op sijn' Cornelia?
Na mijn verstand en mag 't op verre na
By dese niet, der Gracchen moeder halen,
Als ick bedenck, hoe vreemt sy was en vry
Van't geen alom meest laeckbaer valt in Vrouwen,
Van tong niet wel in toom te kunnen houwen
Van belgsucht, spijt en achterklappery:
Soo spreeck ick dus in mijn bedruckt gedachte:
Schrey, Emmerick, schrey op soo luy ghy meugt.
Ghy zijt in haer de spiegel van de deugd,
Het voorbeeld quijt van 't Vrouwelijck geslachte.
Als ick bedenck hoe edelmoedelijck,
Dees brave Vrouw haer lijden heeft gedragen,
En all haer leet verswolgen sonder klagen,
Soo roep ick uyt, wat Man was haer gelijck?
Wat wil ick hier veel tijds of vlijts besteden
Aen 't breeed verhael van haer' weldadigheyt,
Of melden 't geen sy heeft te kost geleyt
Aen 't onderhoud van Christus arme leden?
'T sou doch haer asch maer strecken tot verdriet?
Sy socht hier in noyt glory by haer leven?
Maer gafbedeckt, ja wat in 't stuck van geven
Haer rechte dede, en wist haer slincke niet.
Maer o wat geest, wat Redenaer of Schrijver
Sou machtig zijn met tonge, pen of hand
Te schilderen den ongemeenen brand
En vierigheyd van haren Godsdienst-yver?
| |
| |
Hoe menigmael sprack sy met luyder stem,
Dat sy den smaed van Jesus haren Heere
Voor haren roem, haer hoogheyd hiel en eere,
En all haer heyl gelegen hiel in hem;
En buyten hem of buyten sijn' genade
All 's werelds goed voor drafwaerdeerde en dreck,
Alle overvloed voor armoede en gebreck,
Alle eer voor schande en alle winst voor schade.
Als dees Marie haer yverig gehoor
Ter Kercke leende aen 't heylig woord des Heeren,
Dan scheense in vlijt en aendacht te passeren
Marie selfs, die't beste deel verkoor;
En alsse dan ter aerde neergebogen
Haer diep gesmeeck God opdroeg al bedruckt,
Dan was de Wass als buyten haer verruckt,
Dan wierd Christine in Christus opgetogen.
O schoone ziel, ghy die soo menigmael
Met Gode alhier zijt in gespreck getreden,
Wat spreeckt ghy nu, nu ghy van't pack der leden
Ontslagen zijt, een hooger Hemel-tael!
Wat smaeckt ghy nu van sorgen vry en smerten
In Gods Paleys een onbegrepen schat
Van vrede en rust, van lust die noyt gevat
Van ooren wierd, van oogen, noch van herten!
Den loop van't lot, of liever van Gods hand
U opgelecht, hebt ghy wel vroeg voltogen;
Maer zijt daer door uw' ballingschap ontvlogen
Naer't echt, naer't recht, naer 't eeuwig Vaderland.
En of wel't lijf verslenschen moet in d' aerde,
En onder't sant van Santen sal vergaen;
Uw' deugd nochtans sal bloeyen en bestaen
By all' wat deugd en vroomheyt houd in waerde.
Neem dit voor lief. Had ick u bet gekent,
Mijn stijl misschen had hooger mogen sweven,
Maer aen 't bescheyt van u lofwaerdig leven
Geraekkte ick eerst, na dat ghy't had volend.
|
|
Auteursrechtvrij