Corrie Hartong danst in Rotterdam
De inwijding van de nieuwe Rotterdamse Schouwburg geschiedde, wat de danskunst betreft tenminste, door de dansgroep van Corrie Hartong. De sterkste herinnering van deze dinsdagavond was intussen niet van danskunstige aard, want het waren tenslotte de decorateurs Van Norden en Wijnberg, die voor de verrassingen zorgden.
De balletten van Corrie Hartong treffen in de eerste plaats door de hooggestemde conceptie, die aan de scenario's ten grondslag ligt, maar tegelijk door een zekere onbestemdheid in de uitwerking, waardoor zij, hoe verschillend ook van inhoud, in de vorm een merkwaardige gelijkenis vertonen. Het minst is dit van toepassing op de pantomime ‘Niets Nieuws onder de Zon’, die met haar humoristische chinoiserieën, haar grappige vondsten, haar soms bepaald aanstekelijke muziek (van Meta Ruscher Overman) herinneringen wakker roept aan enkele balletten van Scapino zonder de beste van dit gezelschap evenwel te evenaren.
In de drie andere balletten grijpt zij hoger, maar slaagt ook minder goed, zonder dat men evenwel van mislukkingen zou mogen spreken. Zij geven geen werkelijke handeling, maar gemoedstoestanden, waaraan een gejaagde rusteloosheid en een vaag verlangen ten grondslag liggen. Dit is niet alleen het geval in ‘Diana’, die door een niet te verwezenlijken liefde wordt verteerd, maar in meerdere of mindere mate ook in de twee andere balletten die tot onderwerp hebben respectievelijk de tegenstelling tussen ‘danse sacrée’ en ‘danse profane’ en ‘het dramatisch spel van duisternis en licht’.
Maar zoals gezegd, het waren niet de dansers, maar de decorateurs, die voor de verrassingen zorgden. Nederland, het land van de grote schilders, schijnt ook het land te zullen worden van de grote decorateurs. Ik denk dan vooral aan het wil-
Auteursrechtelijk beschermd