Verzameld werk. Deel 2. Gedichten

[p. 129]

Bijlagen

[p. 131]

I.1 Bonaireaans gedicht van Cola Debrot
Wie weet Malinda

De literatuurbeoefening in de Antillen speelt zich af in een linguïstisch driestromenland, zo stelde Cola Debrot in een interview voor Studio Zes van Radio Korsou. Hij zei zeer benieuwd te zijn welke fusies en osmosen aangewezen kunnen worden in de vertaling van het gedicht ‘talbes’, dat een van de weinige gedichten is die hij in het Papiamento heeft geschreven. In het interview gaf hij er een Hollandse vertaling van. Wij laten dit gedeelte van het interview in extenso volgen.

‘Het gedicht herinnert aan het verhaal van Ma Linda dat op het eiland Bonaire wordt verteld. Een jongeman ontmoet op een begrafenis een jongevrouw, een mooie jonge weduwe die hem uitnodigt haar op haar landgoed op te zoeken. Hij beschouwt dat eerst als loze praat, maar besluit op zekere dag toch aan haar uitnodiging gevolg te geven. Hij gaat op weg, op zoek naar het landgoed van Ma Linda, maar raakt daarbij steeds dieper in het woud verdwaald. Niemand kan hem de weg wijzen en men schijnt hem tenslotte niet eens meer te kunnen verstaan. Als hij het zoeken opgeeft en naar huis terugkeert, blijkt hij een oude man geworden te zijn, met grijze haren, verrimpeld gezicht en een duistere oogopslag. Ook de anderen zijn nauwelijks meer te herkennen. Hij weet geen raad en besluit het gedicht “Wie weet Malinda” te schrijven.’

Wie weet Malinda

Wie weet keert eens de dag terug
de dag van pure vreugde
of de nacht van pure droefenis
de dag dat wij elkaar voor het eerst begroetten
de nacht dat wij elkaar voor het eerst ontmoetten
Wie weet Malinda

[p. 132]

 

Wie weet keert eens de dag terug

 

de dag dat de cactusstengels en boomtakken elkaar

 

omhelzen

 

op ons geboorte-eiland Bonaire

 

op het verre eiland Bonaire

 

Wie weet Malinda

 

 

 

Wie weet maken wij de dag nog mee

 

de dag dat de baas en de eenvoudige arbeider

 

elkaar met sympathie ontmoeten

 

elkaar zonder duidelijke weerzin ontmoeten

 

Wie weet Malinda

 

 

 

Wie weet. Maar die dag is nog lang niet in zicht

 

Die dag ligt nog verder dan je landgoed Malinda

 

maar por dios, ik bid je, blijf steeds bidden om die dag

 

maar por dios, ik bid je, blijf steeds bidden om die nacht

 

ondanks al het leed dat ons nog wacht

 

ondanks al het leed dat jou en mij nog wacht

 

zoals je weet Malinda

Nadat de grijsaard enkele willekeurige woorden en enkele willekeurige zinsdelen van het gedicht had onderstreept, lei hij de ballpoint neer, blies de kaars uit en bleef in het donker zitten, met de ogen open, in afwachting van het droomgezicht dat zich mogelijk nogmaals aan hem zou vertonen, het droomgezicht met een onbeschrijfelijke glimlach Zoals je weet Malinda.

Dit was dan het einde van mijn gedicht. Ik neem voorlopig afscheid met een ‘abrazo di cariño’ een ‘braza duru’ zoals men in het Papiamento zegt - ‘Te aworò i te pronto’ - Aldus Cola Debrot.