Verzameld werk. Deel 2. Gedichten

[p. 111]

Serenade

Ik blijf in ongenade,
al blijkt haar silhouet
na mijne serenade
in 't venstervak gezet.

Al vraag ik om vergeving
voor 't hart, dat niet genas,
ik zie slechts de beweging
der lippen achter 't glas.

Weer smeekt gij mij gebiedend,
liefste, van hier te gaan,
daar anders uw bespieder
u wurgen zou of slaan.

Beide zijn wij gevangen,
gij bij een vreemde man,
ik in dit droef verlangen
om dat, wat toch niet kan.

Ik blijf in ongenade,
al blijkt haar silhouet
na mijne serenade
in 't venstervak gezet.