Verzameld werk. Deel 2. Gedichten

[p. 109]

Heg noch steg

Toch moet je mij een ogenblik aanhoren
wanneer ik dit verschrikkelijke zeg
dat wij, jij ook, ik ook, wij zijn geboren
slechts tot volharden op de eigen weg.

Al kan men zo elkaar niet toebehoren
al weet men in dit leven heg noch steg
ach, wil mij nog een ogenblik aanhoren
wanneer ik dit verschrikkelijke zeg:

ik laat mij meestal door mijn werk bekoren
(men acht zich dan het paard met ploeg of eg)
zolang ik niet, in somberheid verloren,
in 't slijk van leed en bittre wroeging dreg.

Het beste is: laat je niet langer storen
wanneer ik zwijg of iets verschrikk'lijks zeg.