Verzameld werk. Deel 2. Gedichten

[p. 79]

Liaison triste

Ik weet niet hoeveel jaren
van maanlicht sedertdien
ik streelspeel met haar haren
en poog haar aan te zien.

Haar ziel is mij onttrokken,
haar lijf bleef nog als pand.
Zij laat zich niet meer lokken,
zij deinst naar 't ander land

waarvan zij in de schemer
de vage kustlijn ziet,
terwijl ik haar vervreemde
uitdrukkingen bespied

sedert ik zoveel jaren
van maan tot maan nadien
speel met haar gouden haren
en poog haar aan te zien.