De Nederlandse volksboeken

Verloren Sone

a: Drukken tot 1540

4 Maart 1540 - Antwerpen - W. Vorsterman - (NK 1909).

b & c: Herdruk en literatuur

Boekenoogen G.J., De historie van den verloren sone. Naar den Antwerpschen druk van Godtgaf Verhulst uit het jaar 1655, (NV, XI), Leiden, 1908.

c: Verdere literatuur

Leendertz P. ... Jr., Mariken van Nieumeghen, in TNTL, XXXVII (1918), pp. 241-259.

Maximilianus P.... o.f.m. cap., Over vorm en auteur van Mariken van Nieumeghen, in TNTL, LXVIII (1950), pp. 161-179.

Mierlo J. van, Over vorm en dichter van Mariken van Nieumeghen, in VMA, 1949, pp. 1-29.

Schweckendieck Adolf, Bühnengeschichte des verlorenen Sohnes. I. 1527-1627,

[p. 276]

Titelbladzijde der uitgave van 1655.

(Theatergeschichtliche Forschungen, 40), Leipzig 1930.

Id., De Historie van den verloren Sone, in TNTL, LI (1932), pp. 8-9.

Worp J.A., Is de Mariken van Nieumeghen geschreven om vertoond te worden?, in TNTL, XXXVI (1917), pp. 152-157.

d: Karakteristiek

Drama in verzen met korte prozafragmenten; ‘het is natuurlijk mogelijk dat die stukken proza eerst naderhand in de plaats zijn gekomen van verzen en dat ons volksboek de bekorting is van een aanvankelijk veel uitgebreider tooneelstuk’ (Boekenoogen, edit., p. 60).

Boekenoogen's bewering dat deze historie ‘eigenlijk voor vertooning met marionetten bestemd was’. (p. 65) is louter hypothetisch. Volgens Van Mierlo was ze van eerst af in de vorm zoals we ze hier bezitten, als leesboek bedoeld. P. Maximilianus bestrijdt dit.

Zie verder bij Mariken van Nieumeghen en Jan van Beverley.