Vaderlandsche historie. Deel 9
(1842-1866)–Jan Baptist David– Auteursrechtvrij
[pagina 509]
| |
Veertiende hoofdstuk.vervolg. Zoo stond het geschapen toen, daegs vóór O.L.V. Half-Oost, naer gewoonte de jaerlyksche vernieuwing der Wet plaets moest hebbenGa naar voetnoot(1). De keus geschiedde zonder stoornis: doch men had zoo haest niet vernomen dat Reinier van Huffel tot tweeden schepen van der Keure genoemd was geworden, of de driften ontstaken. De ambachtslieden begonnen te woelen, vooral de schoenmakers, de smeden, de schippers, de molenaers, en het duerde niet lang of men hoorde spreken van de CreesersGa naar voetnoot(2), bynaem eener volksparty die sedert gedurig aengroeide, en even zoo ondeugend was als | |
[pagina 510]
| |
de Witte-Kaproenen der veertiende of de Groene-Tentenaers der vyftiende eeuwGa naar voetnoot(1). Volgens den Cadzantschen vrede moesten, na den keus der schepenen van beide banken, de ambachten en de Weverië ieder eenen lyst van dry persoonen onderwerpen aen den landheer of diens CommissarissenGa naar voetnoot(2) en aen de nieuwe Wet, die daeruit den Deken en den Heuverdeken te benoemen haddenGa naar voetnoot(3). De ambachten werden inderdaed den 17 Augusty byeengeroepen; maer zy wilden geene candidaten opgeven, zoo lang de laetste besluiten der Collatie niet nagekomen waren: daerentegen vroegen zy stout weg, in eene tweede vergadering, dat alle de schepenen van 1536 in hechtenis gesteld wierden, als hebbende, by hunne onderhandelingen met de landvoogdes te Brussel, beloften gedaen en dingen toegestemd, strydig met de vryheden en privilegiën der stadGa naar voetnoot(4), en ja ookal het Secreet opengebroken om daer stukken uit te halen waer de privilegiën door vergund waren, | |
[pagina 511]
| |
inzonderheid den koop van Vlaenderen, die zoo uitdrukkelyk het regt der burgers waerborgdeGa naar voetnoot(1). Te vergeefs zochten de Groot-Baljuw en de wethouders het volk te bedwingen: daer was reeds geen intoomen meer aen; neen, den 19 Augusty haelde de menigte Lieven Pyn uit zyn huis en wierp hem in de gevangenis met Jan van Waesberghen en Lieven Lammens, twee gewezen schepenen van dat jaer 36. De overigen, in tyds verwittigd, hadden de vlugt genomen, onder anderen Reinier van Huffel, die schuilplaets te Brussel gevonden had. De wrevelige Gentenaers vroegen zyne uitlevering, maer kregen een weigerig antwoordGa naar voetnoot(2). Middelerwyl hadden de leden der nieuwe wet eenen oproep gerigt tot alle weldenkende lieden, om in de Schepenkamer byeen te komen, ten einde maetregelen te beramen tot beteugeling van het grauw; doch, als het gaet, daer verschenen slechts een goed twintigtal edelen en notabele burgers, die ja beloofden, met eenige anderen hun bekend, | |
[pagina 512]
| |
hun best te zullen doen om verder kwaed te verhoeden. Ydele hoop: de molen was door de prang. Nauwelyks hadden de ambachten de weet gekregen van hetgeen in de vergadering besproken was, of zy vlogen in de wapens, maekten zich meester van de stadspoorten en tuchthuizen, terwyl het gepeupel door alle de straten heen stoof schreeuwende dat er verraed gesmeed werd, enz. Kort, geheel de stad was oogenblikkelyk in de magt der CreesersGa naar voetnoot(1). Daegs daerna vergaderde weêr de Collatie en, dit mael door de driften meêgesleept, nam zy allerlei oproerige besluiten: De ontrouwe wethouders van 1536 moesten gevonnisd worden, dry nieuwe sloten aen het Secreet gemaekt, de goederen der uitwykelingen aengeslagen, de groote Standaert der gemeente opgestoken, de stedelyke vesten in goeden staet gesteld, de grachten verdiept, nieuwe stormtorens en blokhuizen opgerigt, het geschut van Brugge en elders teruggehaeldGa naar voetnoot(2), de koop | |
[pagina 513]
| |
van Vlaenderen voor den dag gebragt, het kalfsvel van 1515Ga naar voetnoot(1) afgeschaft, en vele andere eischen van dergelyken aertGa naar voetnoot(2). Deze eischen werden aenstonds gestierd tot de wethouders, terwyl de menigte voor het huis van den Baljuw ging roepen om regt, wet ende justitieGa naar voetnoot(3). De overheden, radeloos en verschrikt, meenden te moeten toegeven wat in hunne magt en niet onbillyk wasGa naar voetnoot(4); maer de razende menigte liet zich nergens meê paeijen en, den 23 Augusty, deed zy Lieven Pyn naer het SteenGa naar voetnoot(5) voeren om ondervraegd te worden. De | |
[pagina 514]
| |
ongelukkige was een man van bykans vyf-en-zeventig jaren die, in de stedelyke posten, door hem bediend, zich immer eerlyk had gedragen, en derhalve meende dat men niets tot zynen last zou kunnen vinden. Hy werd niet te min op de pynbank gelegd in de tegenwoordigheid van vele leden der ambachten, alsmede van eenige burgers en schepenen, welke men gepraemd had het treurspel by te woonen. Zes uren lang rekte men den gryzaert de lidmaten uiteen, zonder dat zyne antwoorden eenig misdryf lieten vermoeden, of dat een der omstaenders een enkel woord tot zyne ontschuldiging uiten dorst. In tegendeel, daer waren er die hem bespogen en scheldwoorden toewierpen, ja die den beul aenhitsten om het foltertuig nog meer te spannen, zeggende dat een deugeniet die het volk verraden, het geld van de stad opgegeten en hare privilegiebrieven gestolen had, niet streng genoeg kon behandeld worden: kortom, de arme man werd zoo deerlyk gehavend, dat hy ten laetste gaen noch staen meer kon, maer in een wymen stoel naer de gevangenis gedragen moest wordenGa naar voetnoot(1). | |
[pagina 515]
| |
Dezelfde en ook andere gruwels werden sedert nog twee of drymael herhaeld, tot dat eindelyk de gewezen overdeken, den 28 Augusty, onregtveerdiglyk ter dood veroordeeld en op Sint Veerlen plaets onthalsd werd. Daerna kwamen zyne kinderen en bestelden het lyk in Sint Nikolaes, Lieven Pyns parochiekerkGa naar voetnoot(1). Men ziet, de Gentenaers van 1539 hadden al de roekeloosheid hunner voorgangers behouden. De Groot-Baljuw, die in deze omstandigheden weinig hart getoond had, meende dat het werkvolk, zynen moed thans gekoeld hebbende, aensprekelyker wezen zou, en ging, te samen met de dekens, van het eene ambachtshuis tot het andere om de gezellen te vermanen tot orde en rust; maer daer hadden zy geene ooren naer. De gewapende muitelingen antwoordden dat er nog andere eischen der gemeente moesten vervuld worden, eer zy tot hun dagelyksch werk terugkeerden; de wevers inzonderheid die, ten getalle van acht honderd, in het Bogaerdenklooster verzameld waren, zouden niet uiteen gaen zoo lang het kalfsvel bleef bestaen: dat hatelyk stuk | |
[pagina 516]
| |
moest voor altyd vernietigd worden. Te vergeefs beproefde men hun aen het verstand te brengen dat het hier de heerlyke regten des keizers gold, welke het hoogst gevaerlyk wezen zou te krenken of zyn gezag te miskennen; te vergeefs beloofden de schepenen eene deputatie tot de gouvernante te zullen zenden, om haer te verzoeken de ordonnantie in te trekken: dat alles hielp niet of scheen niet noodig. Den 2 September, krachtens een besluit der Collatie, werd het kalfsvel van 1515 uit het Secreet gehaeld en naer de Schepenen-kamer gebragt, alwaer de Heuverdeken, in den naem van alle de ambachten, het plegtiglyk casseerde, stekende er met zyn mes door van boven naer onder, hetgeen, op zyne beurt ook de deken der Weverië, en vervolgens de eerste schepenen beider banken welstaenshalve nadeden. Alsdan werd het doorreten diploom aen de menigte overgeleverd, die er het zegel van vermorzelde en, op zyn BrugschGa naar voetnoot(1), de stroken perkament in duizend flarden scheurde. Sommigen vertrapten de stukken in 't slyk; anderen verknabbelden ze met hunne tanden en slokten | |
[pagina 517]
| |
ze door; nog anderen staken ze op hunne mutsen en pronkten er meê als met zegeteekenenGa naar voetnoot(1). Uitzinnige Gentenaers, wat zult gy 't bezuren! Voor het oogenblik waren de Creesers volkomen meester; want de deftige lieden, vooral zy die in vorige jaren stedelyke ambten bekleed hadden, namen grootendeels de vlugt. Daer waren er zelfs van de laetstgekozen die, om welke reden dan ook, raedzaem vonden de stad te ruimen, terwyl de anderen die, uit voorzigtigheid, zich minst met de gebeurde zaken gemoeid hadden, aen de muiters te zwak schenen om in bediening te blyven. De Collatie verving weldra de afwezigen, en legde er op aen om geheel de Wet vernieuwd te krygenGa naar voetnoot(2). Intusschen had de koningin Maria, in Holland zynde, de tyding ontvangen van hetgeen er te Gent omgegaen was, en haestte zich naer de zuidelyke provinciën weêr te keeren. Kort te voren, namelyk den 28 Augusty, had zy den keizer onderrigt wegens het gedrag der Gentenaers, en hem laten hooren | |
[pagina 518]
| |
dat zyne tegenwoordigheid van dag tot dag noodzakelyker werdGa naar voetnoot(1). Thans beriep zy te Mechelen eenige voorname edellieden om met hen raed te plegenGa naar voetnoot(2), en schreef ten zelfden einde aen de dry onderdanig gebleven Leden van VlaenderenGa naar voetnoot(3). Allen waren van gedacht dat de vorstin met zachte middelen nog verst zou komen, en zy verzochten haer om in persoon zich in Vlaenderen te vertoonen, wat Maria beloofde te zullen doen by de eerste goede gelegenheidGa naar voetnoot(4). Korte dagen daerna ontving zy vier gezanten van de GentenaersGa naar voetnoot(5), die haer kwamen verzoeken om hunne Wet te mogen vernieuwen, bewerende dat de keus van half-oost onwettig gedaen was, als zynde contrarie den pointe | |
[pagina 519]
| |
van privilegienGa naar voetnoot(1). De Gouvernante, om tyd te winnen, vroeg naderen uitleg nopens dat punt van geschonden privilegiënGa naar voetnoot(2); doch meteen deelde zy de eischen der Gentenaers meêGa naar voetnoot(3) aen de heeren van Aerschot, van Buren en van Hoogstraten, ten einde dier gevoelen te kennen. Deze heeren raedden haer andermael om beterswil toe te stemmen in den gevraegden keus, hetgeen zy dan ook deed, doch met voorbehoud van alle regten den keizer toekomendeGa naar voetnoot(4). Middelerwyl hadden de Gentenaers hunne nadere berigten verveerdigd, of liever hunnen moedwil voortgezet in eene lange reeks van nieuwe besluiten, ten Collatiezolder genomen den 17 September, allen even woest en oproerig: de keus van 14 Augusty werd vernietigd; eene premie van zes honderd gulden gesteld op het hoofd der uitwyke- | |
[pagina 520]
| |
lingenGa naar voetnoot(1), ten voordeele van alwie ze levend in de stad zou brengen; vele ambtenaren werden feitelyk afgezet of naer het SaesteletGa naar voetnoot(2) verwezen, en het proces tegen vroeger gevangenen hernomenGa naar voetnoot(3). Onder dat getal was Jan van Waesberghen. 't Is waer, men had hem op borg los gelaten; doch nu werd hy op nieuw aengehouden en eerlang op het tortuer gezet, tot dat hy, afgepynd, verrekt en uitgeput zyne eigen dood stierf in den kerkerGa naar voetnoot(4). Een paer dagen vroeger hadden de muiters zekeren Philips van Driessche, weleer ontvanger te WachtebekeGa naar voetnoot(5), veroordeeld, ende was ghegheeselt met roeden totten bloede, met eender scroodeGa naar voetnoot(6) voor sinen oghen, ter mudepoorte uteGa naar voetnoot(7), ende ghenaghelt | |
[pagina 521]
| |
met sijnder oere an de galghe; ende moest se selve aftrecken, ende bovendien al de ghene die hy verscatGa naar voetnoot(1) hadde in de settinghe te ontfane, dat moeste hy weder restituwerenGa naar voetnoot(2). Getuige van al zulke baldadigheden, werd de Groot-Baljuw bedacht om zyne schuit van kant te steken, uit vrees van tot medewerking aen het kwaed gedwongen te worden, en alzoo zyne pligt te schenden. Hy schreef dan in dien zin aen de landvoogdes, en liet haer meteen weten dat er weder een gezantschap haer zou komen verzoeken Commissarissen naer Gent te zenden om den nieuwen keus te bestieren, haer radende daerin toe te stemmen ten einde grootere onheilen te vermydenGa naar voetnoot(3). De vorstin antwoordde hem, den 19 September, dat hy te Gent blyven zou zoo lang hy geen levensgevaer liep, hem voorts ontslaende van alle verantwoordelykheid in hetgeen hy uit dwang zou | |
[pagina 522]
| |
gedaen hebbenGa naar voetnoot(1). Voorts mogt hy zeggen dat zy de deputatie wel zou ontvangen en haer trachten te voldoen, mits het volk ophielde zich met de regtsoefening te bemoeijen, en die taek aen het schependom overliete, gelyk het behoorlyk wasGa naar voetnoot(2). Van der Gracht dorst die laetste snaer niet roerenGa naar voetnoot(3), en het bleek weldra, uit de eischen der afgeveerdigdenGa naar voetnoot(4), dat er geene mogelykheid was om met het wrevelig volk tot akkoord te komen. Na raed gehouden te hebbenGa naar voetnoot(5), besloot Maria twee aenzienlyke edellieden, den admirael Adolf van Burgondië en Lambrecht de Briarde president van den Grooten-Raed, naer Gent te zendenGa naar voetnoot(6), om den toestand der stad te erkennen en zich te verstaen, zoo met den Baljuw als met de deftige burgers, tot herstelling der openbare ordeGa naar voetnoot(7). Beide | |
[pagina 523]
| |
vertrokken den 24 September, en vonden Gent zoodanig ontroerd, dat zy met grond vreesden de ambachtslieden van uer tot uer te zien in de wapens gaen en zich neêrslaen op de Vrydagmarkt, gelyk zy in vorige tyden zoo dikwerf gedaen hadden, tot groote vermeerdering der wanorde en der euveldadenGa naar voetnoot(1). Het eenigste behoedmiddel scheen dat de koningin toestemde aen het vernieuwen der wet, en, te dien einde Commissarissen benoemde, iets wat haer sedert eenigen tyd ten zeerste afgeraden was geweest. Zy ging daer dan toe over, en deed brieven opstellen waerby zy de reeds gemelde heeren met nog twee anderen tot commissarissen noemde, maer protesteerde niet te min dat zy uit dwang te werk ging om grooter kwaed te vermydenGa naar voetnoot(2). Daegs daerna, 28 September, had de keus plaets: geheel de wet, namelyk de dertien schepenen vander Keure, werden vernieuwd, en de aenkomende | |
[pagina 524]
| |
ledenGa naar voetnoot(1) deden hunnen eed volgens het oude formulier, waerin van geenen Kadzantschen vrede of van geen kalfsvel spraek was: het is te zeggen dat de Gentenaers zich feitelyk in het bezit herstelden van alle de privilegién welke hun door die beide vorstelyke brieven ontnomen warenGa naar voetnoot(2). Denzelfden eed eischte het volk van de schepenen van GhedeeleGa naar voetnoot(3) die in bediening bleven, hunnen vorigen eed daerdoor als 't ware herroependeGa naar voetnoot(4). Hiermede was 't zoo ver als het komen kon. De oproerige Gentenaers hadden nu een kolfje naer hunne hand, namelyk eene wet uit Creesers samengesteld en derhalve gereed om de volksdriften in te volgen, ja zelfs aen te hitsen. De Commissarissen haestten zich de stad te ruimen, voorziende dat het er voor hen niet veilig blyven zouGa naar voetnoot(5). Inderdaed, de nieuwe schepenen sloegen weldra de hand aen het werk, en zonden gewapende mannen uit om, op het land zoowel als in de dorpen, de | |
[pagina 525]
| |
vlugtelingen aen te houden en naer Gent te brengen, terwyl andere roervinken afgeveerdigd werden naer de steden van Vlaenderen en deze op te wekken om met de Gentenaers te heulen. Zulks gelukte in meer dan eene plaets: Brugge wankelde, Yperen en Ryssel begonnen te gisten, Kortryk en andere steden deden yverig meê, doch vooral Audenaerde waer het tot een volslagen opstand kwam, zoodanig dat de koningin Maria ernstige maetregelen nemen moest om te beletten dat heel Vlaenderen de prooi wierde van een waren burgerkryg, want overal grynsde het grauw tegen de hoogere klassenGa naar voetnoot(1). Zy had reeds vroeger van alles wat te Gent geschiedde, omstandig verslag gedaen aen haren keizerlyken broeder, die eindelyk besloten had in persoon naer deze landen te komen, gelyk hy haer liet weten by brieven van 30 SeptemberGa naar voetnoot(2). Sedert zond hy echter nog zynen hofmeester Adriaen van Croy, graef van Roeulx, om eene | |
[pagina 526]
| |
laetste pooging aen te wenden tot herstelling der goede orde en der onderdanigheidGa naar voetnoot(1); maer deze zending bragt niet meer uit dan alle de vorige: daer was aen die brooddronken menigte geene zalf te stryken; zy volhardde in al haren moedwil, tot zoo verre dat de graef van Roeulx, op zyne beurt, den 9 November Gent verliet, latende de deftige leden der burgery in grooter gevaer dan zy tot dan toe geweest warenGa naar voetnoot(2). Eenige dagen te voren, had men te Gent begonnen te spreken van Karels aenstaende overkomst, en inderdaed hy was toen op zyn vertrek uit Spanje. Van in September af, om de groote moeijelykheden eener zeereis te vermyden, had hy zyn voornemen bekend gemaekt van den doortogt door Frankryk te vragen aen koning Frans I. Vele hovelingen waren daer tegen, omdat zy weinig trouw hadden in eenen vorst met twee gezigten; maer deze had zoo haest geene kennis van 's keizers verlangenGa naar voetnoot(3), of | |
[pagina 527]
| |
hy noodigde hem uit, by brieven van den 7 October, om zynen weg over Frankryk te kiezen, hem de verzekering gevende van een heusch onthael, en belovende hem met groot gezelschap te zullen te gemoet gaenGa naar voetnoot(1). Karel stemde dit aenbod gereedelyk toe. Vóór zyne afreis, wyzigde hy een vroeger opgesteld testamentGa naar voetnoot(2) door eene codicille van den 5 November, waerby hy zyne erfenis op nieuw regeldeGa naar voetnoot(3). Voorts gaf hy instructiën aen | |
[pagina 528]
| |
zynen zoon PhilipGa naar voetnoot(1), noemde Regenten om Spanje te bestieren gedurende zyne afwezigheid, en vertrok uit Madrid den 10 November met een edel gevolg zoo van Castieljaensche als Belgische heerenGa naar voetnoot(2). Den 28 bereikte hy Bayonne en werd daer verwelkomd door den DolfynGa naar voetnoot(3). Diens vader zelf ging Karel tegen tot LochesGa naar voetnoot(4), en vergezelde hem met zyn hof tot Parys, alwaer zy beide, den 1 January 1540, den luisterlyksten intreê deden dien men ooit gezien hadGa naar voetnoot(5). Na eenige dagen in de hoofdstad vertoefd te hebben, zette de keizer zyne reis voort, vergezeld door koning Frans die hem uitgeleide deed tot St-Quentin in VermandoisGa naar voetnoot(6), maer zyne twee zonen met andere hooge edellieden | |
[pagina 529]
| |
volgden Karel tot Kameryk en verder tot Valencyn, alwaer hy afgewacht werd door zyne zuster Maria en vele inlandsche heerenGa naar voetnoot(1). Den 24 January namen de fransche prinsen hun afscheid, vereerd met kostbare geschenkenGa naar voetnoot(2). De Gentenaers hadden eerst geen geloof gegeven aen 's keizers overkomst; doch nu waren zy daer officiëellyk van onderrigt door eenen brief des graven van Roeulx, geschreven den 1 JanuaryGa naar voetnoot(3). Zy hadden daerenboven zekeren Lieven de Tollenaere naer Frankryk gezonden om nieuws te hebben wegens Karels reis, en vernamen door hem hoe gunstig die afliepGa naar voetnoot(4). Wat nu gedaen? Zy wisten dat de koningin Maria krygsmagt verzamelde en zwaerder garnizoenen in de vlaemsche steden geplaetst had: derhalve dat er handen uit de mouwen zouden gestoken worden. Weêrstand bieden scheen moeije- | |
[pagina 530]
| |
lyk; want de torens en bolwerken waren nog niet voltooid, het geschut ontbrak, de volksyver, verspild in gewoel en schandelykheden, slabbakte van uer tot uer, en van elders was geene hulp te verwachten. Sommige kopstukken ja, een Gielis de Wilde, een Lieven de Herdt, een Willem de Mey en andere Creesers raedden de wapens op te vatten, en meenden nog sterk genoeg te zyn om het tegen den keizer en al zyne magt vol te houdenGa naar voetnoot(1); maer dat gesnork vond nu geenen weêrklank meer, en den 4den January besloot de gemeente, op den Collatie-zolder vergaderd, een gezantschap tot den keizer af te veerdigenGa naar voetnoot(2) om, gelyk men zegt, zoete broodjes te bakken en Zyne Majesteit de liefelykste woorden toe te stierenGa naar voetnoot(3). De gedeputeerden vertrokken den 11 naer Valencyn, doch werden niet toegelaten zoo lang de fransche vorsten daer vernachtten: eerst daegs na dier vertrek, den 25 Ja- | |
[pagina 531]
| |
nuary, mogten zy voor den keizer verschynen die hunne complimenten koelmoedig aenhoorde, doch, zonder te wachten naer verderen uitleg, verklaerde dat hy zich den last eener lange winterreis had getroost, om de orde in zyne stad van Gent te herstellen en er de gepleegde buitensporigheden naer regt en rede te straffen: dit wilde hy doen op zulke wyze dat er geheugen van blyven zou, en dat zyne andere steden en landen er zich zouden kunnen aen spiegelen. Men moest hem dan eerlang te Gent verwachten, werwaerts hy zynen kwartiermeester zenden zou, om zyn logement en dat zyner krygslieden te bereidenGa naar voetnoot(1). Daegs daerna keerden de Gentenaers naer huis, en de keizer vertrok naer Bergen, vervolgens naer Nyvel, en eindelyk naer Brussel, waer hy den 29sten aenkwamGa naar voetnoot(2). Alles was hier nog niet in gereedheid. Karel vond er acht vaendels of ongeveer vier duizend duitsche pykeniers, hem door zyn' broeder Ferdinand gezondenGa naar voetnoot(3); een paer | |
[pagina 532]
| |
duizend Spanjaerts werden over zee, en een duizendtal Italianen over land verwacht, waerby eerlang de inlandsche krygsmagt zich vervoegde, terwyl de dusgenaemde benden van ordonnantiënGa naar voetnoot(1), bestaende uit achthonderd mannen van wapenen, onder het bevel der voornaemste heeren, in verschillende plaetsen verzameld warenGa naar voetnoot(2). Toen alles geregeld was, vertrok Karel met zyn leger, den 9 February, uit Brussel naer Aelst, voorts naer Dendermonde, waer hy ettelyke dagen toefde, en deed, den 14denGa naar voetnoot(3), zynen intrede te Gent, vergezeld van de koningin Maria en van | |
[pagina 533]
| |
ontelbare vorsten, vliesridders en edelliedenGa naar voetnoot(1). De stedelyke overheden gingen den keizer te gemoet om Zyne Majesteit welkom te heeten en haer de sleutels der stad aen te bieden, welke Karel met een gefronst voorhoofd ontving. Hy nam zynen intrek, met de koningin en beider stoet, in het Princen-HofGa naar voetnoot(2) waer hy geboren was, terwyl de krygslieden verspreid werden in onderscheiden kwartieren, maer derwyze, dat men ze gemakkelyk hereenigen konGa naar voetnoot(3). Dat alle de stadspoorten eene sterke wacht kregen, spreekt van zelf. Den volgenden dag, deed Karel eene nieuwe Wet kiezenGa naar voetnoot(4) volgens de oude reglementenGa naar voetnoot(5), en gebood de persoonen, door de gemeente in hechtenis gehouden, op vrye voeten te stellenGa naar voetnoot(6). Zulks scheen geen slecht begin voor de Gentenaers, die | |
[pagina 534]
| |
reeds moed begonnen te scheppen, denkende dat alles vreedzaem af zou loopenGa naar voetnoot(1); maer zy zongen een ander liedje toen, den 17den February, een vyftiental belhamels gevangen werden genomenGa naar voetnoot(2), en bevel gegeven aen de regts-beambten zoo van Vlaenderen als van Brabant om de voortvlugtigen overal op te zoeken en aen te houdenGa naar voetnoot(3). De volgende dagen verliepen mede in huiszoekingen, opsluitingen en andere strengheden, welke er nog grootere voorspeldenGa naar voetnoot(4). Inderdaed, den 24 February, op 's keizers verjaerdag, werden de schepenen beider banken naer het Princen-Hof geroepen, waer Karel, zittende op zynen troon in eene groote zael en omringd van vorsten en edellieden, hen in zyne tegenwoordigheid deed verschynen. Nadat zy, tot drymael toe, de knieën gebogen en zeer ootmoediglyk hunne reverentie gemaekt had- | |
[pagina 535]
| |
den, stonden zy regt met ontdekten hoofde en popelende herten, te luisteren naer hetgeen hun gezeid zou worden. Baudewyn Le Cocq, procureur generael by den Hoogen Raed van Mechelen, vroeg alsdan het woord, en las met luider stemme de lange reeks van misdryven door de Gentenaers gepleegd tegen de hoogheid en de regten des keizers, en waervan meer dan één het feit daerstelde van gekwetste majesteit. Ook was de slotsom dat alle de ingezetenen der stad, ten aenzien van den keizer als graef en erfelyken prins van Vlaenderen, lyf en goed verbeurd hadden, te samen met al hunne privilegiënGa naar voetnoot(1). De schepenen, beteuterd en malkander naer de oogen ziende, verzochten beleefdelyk een afschrift der beschuldiging te mogen hebben, om daer te kunnen op antwoorden. Dit werd hun toegestaen, en tien dagen tyds vergund om zich gereed te makenGa naar voetnoot(2). Weldra vergaderden de dry leden der stad en beraemden hunne middelen van ontschuldiging, welke dan ook, den 6den Maert, in een nieuw verhoor voorgedragen werden. Alle de on- | |
[pagina 536]
| |
lusten der laetste jaren hadden hunne eerste oorzaek in het slecht bestier dat, gedurende des keizers afwezigheid, te Gent geheerscht had. De stad was onbekwaem geweest de geëischte hulpgelden op te brengen, en men meende dat de privilegiën, aen de gemeente vergund, haer het regt gaven van ze te weigeren: des te meer dat zy voorgesteld had haer aendeel in manschap te leveren, gelyk zy gedaen zou hebben, indien die manschap ware gevraegd geweest. Men hoopte derhalve dat Zyne Majesteit, rekening houdende van de diensten hem door het gentsche volk tot dus verre bewezen, het oor niet leenen zou aen kwade inblazingen, maer zyne getrouwe onderdanen handhaven in hunne oude voorregten en vryhedenGa naar voetnoot(1). De Gentenaers hadden misschien beter gedaen met eenvoudig mea culpa te zeggen en genade te vragen; want nu vatte de advokaet fiscaelGa naar voetnoot(2) het woord op, en deed de stoutmoedigheid uitkomen waermede die burgers in 's keizers bywezen had- | |
[pagina 537]
| |
den durven spreken. Voorts wederlegde hy de bygebragte redenen, haelde nog eens alle de begane misdaden op, en eindigde met het vorderen van eene evenredige straf, waer de keizer kortelyk op antwoordde dat zulks ook zyn voornemen wasGa naar voetnoot(1). Thans vroeg Karel mede een afschrift van het stuk dat men voorgelezen had, en daerby de mededeeling van alle de titels en oorkonden waer de gemeente zich op beriepGa naar voetnoot(2). Deze werden ingeleverd den 10 MaertGa naar voetnoot(3), onderzocht en beantwoord of wederlegd door den procureur des keizersGa naar voetnoot(4) en, met dit antwoord verzonden tot dry advokaten der stad door keizerlyk bevel aengesteld, omdat zy dien last niet durven opladen en dus ontzeid haddenGa naar voetnoot(5). Terwyl deze regtsgeleerden hunne pleidooijen bereidden, maekte men het proces op der gevangenen en der voortvlugtigen. Negen van de eer- | |
[pagina 538]
| |
sten werden den 17 Maert ter dood verwezenGa naar voetnoot(1) en den zelfden dag onthoofd vóór het Gravensteen, ter plaetse waer onlangs Lieven Pyn op het schavot gestorven wasGa naar voetnoot(2). Deze strafoefening maekte diepen indruk, maer verwekte tevens groot gemor onder de stedelingen. Den 21 Maert vroegen en verwierven de schepenen, de dekens en de notabelen een nieuw gehoor van den keizer. Dit mael smeekten zy hem, in den naem van heel de gemeente, dat hy, volgens zyne gewoone meêdoogendheid, zich bermhertig zou toonen voor zyne arme onderdanen. Karel gaf hun voor antwoord dat hy daer zeer toe genegen was, maer dat er regt moest gedaen worden, des te | |
[pagina 539]
| |
meer, dewyl er nog zoo vele ingezetenen waren die hun ongelyk niet erkenden, en zelfs in het kwaed volharden zouden, byaldien hun de gelegenheid niet ontnomen werdGa naar voetnoot(1). Daegs daerna wendden zich dezelfde smeekers tot de koningin Maria om hare voorspraek in te roepen, doch vonden hier insgelyks weinig troostGa naar voetnoot(2): ja meer, de volgende dagen werden er nog nieuwe halsstraffen uitgesproken en uitgevoerd, niet alleen te Gent, maer ook in andere steden van Vlaenderen, waer de oproerigen aenhangers of navolgers hadden gehadGa naar voetnoot(3). Ter zelver tyd was keizer Karel ernstig bedacht om te Gent een kasteel te stichten, ten einde de inwoonders voortaen gemakkelyker in den toom te houden en nieuwe onlusten voor te komen. Hy doorwandelde, met zyn' broeder Ferdinand, geheel de stad, en klom vervolgens op den toren van Sint JansGa naar voetnoot(4) om eene gunstige plaets te kiezen. Zyn | |
[pagina 540]
| |
keus viel eindelyk op de abtdy van Sint Baefs, naby den samenloop van Ley en Schelde, derhalve genoegzaem ongenaekbaer, en gelegen aen eenen uithoek die naer Brabant leidt, langs waer men de vesting met de minste moeite zou kunnen voorzien van manschap, mondkost en krygsbehoeftenGa naar voetnoot(1). Dit ontwerp ging haestig door: den 12 April gaf Karel bevel aen de stadhouders van verschillende provincien om kalk en steen, metsers en werklieden aen te schaffenGa naar voetnoot(2); kort daerna werd de abtdy ontruimd en hare kanonikenGa naar voetnoot(3) overgebragt naer de kerk van Sint JansGa naar voetnoot(4); den 22ste deed Karel | |
[pagina 541]
| |
den grond of omtrek van het kasteel afbakenen, en twee dagen later vielen er dry à vierduizend arbeiders aen het neêrwerpen der bestaende gebouwen, terwyl nog den eigen dag Karel den eersten steen lei van het nieuwe werkGa naar voetnoot(1). Eindelyk kwam de 29ste April, de groote justitie-dag. Omstreeks negen uren, nam keizer Karel plaets op zynen troon in eene ruime zael van het Prinsenhof, en zat daer, met opene deuren, omringd van vorsten, edellieden, raedsheeren en VliesriddersGa naar voetnoot(2). De schepenen van Gent, de dekens der ambachten en der Weverië verschenen voor Zyne Majesteit, en het publiek werd toegelaten. De memorie door de stads-advokaten opgesteld was ingediend geweestGa naar voetnoot(3), maer werd van punt tot punt wederlegd door den prokureur generael, die vervolgens het vonnis uitsprak in 's keizers naem. Voor eerst werd het beroep der Gentenaers ongeldend ver- | |
[pagina 542]
| |
klaerd, en de belasting van vierhonderd duizend Karolus-gulden, door de dry Leden van Vlaenderen toegestemd, wettig en verbindend zoo voor de stad als voor het Kwartier van Gent. De Gentsche gemeente werd dan, als schuldig aen ontrouw, wederspannigheid, oproer en hoogverraed, gedoemd tot de verbeurte van alle hare privilegiën, regten, vryheden, costumen en herkomsten, met besprek dat zy alle vergunbrieven, oorkonden en charterboeken over moest leveren, zonder daer afschriften van te houden of er zich in het vervolg te mogen op beroepenGa naar voetnoot(1). Voorts waren de stedelyke goederen, renten, huizen, geschut en krygstuig, mitsgaders de klok genaemd RoelantGa naar voetnoot(2), ten profyte des keizers aengeslagen, en de ingezetenen verpligt om, binnen de dry dagen, voor den keizer en diens zuster openbare schuldbekentenis te | |
[pagina 543]
| |
doenGa naar voetnoot(1): namelyk alle de schepenen beider banken, met hunne pensionnarissen, klerken en bedienden; dertig notabele burgers, door den vorst aengeduid, in zwart gewaed, blootshoofds en barvoets; zes leden van ieder ambacht en vyftig van de Weverië in hun hemd, en vyftig Creesers met de strop om den halsGa naar voetnoot(2), zouden, op den grond geknield, vergiffenis vragen en belofte doen van in dezelfde fouten niet meer te vallen. Eindelyk moest de stad, behalve haer aendeel in de geweigerde hulpgelden, eene boet betalen van honderd-vyftig duizend Karolus-gulden ééns, en eene jaerlyksche rent van zesduizend, toevoegelyk aen het domein. Op deze en nog andere voorwaerden, te lang om te melden, schonk Karel pardon aen zyne Gentsche onderdanen, met uitzondering nogtans van hen die de vlugt genomen of, sedert de aenkomst des keizers, eenige misdaed bedreven hadden, alsmede de gevangenen, beschuldigd van hoogverraed en in vry aenzienlyk getal, over wier | |
[pagina 544]
| |
lot eerlang naer regt beslist zou wordenGa naar voetnoot(1). Dit vonnis werd den 30 April afgekondigd. Den zelfden dag gaf Karel nog eene andere ordonnantie uitGa naar voetnoot(2) rakende het stedelyk bestier en de politie, die geheel en al veranderd werden. De Wet zal voortaen niet meer gekozen, maer ieder jaer, op den tienden dag van Mei, vernieuwd en aengesteld worden door Karel en zyne nakomelingen graven of gravinnen van Vlaenderen, of door hunne plaetsvervangers, zonder tusschenkomst van kiezers. De dry leden der stad worden afgeschaft en alle de ingezetenen gebragt tot ééne en zelfde gemeente. De vergaderingen by collatie worden verboden op verbeurte van lyf en goed, zullende slechts de schepenen beider banken, en zes notabelen door hen | |
[pagina 545]
| |
gekozen uit ieder der zeven parochiën, met de toestemming des Baljuws, mogen byeenkomen in het stedelyk raedhuis. De stad zal voortaen beroofd blyven van alle gezag, regtsdwang en voorrang op het dusgenaemde Kwartier van GentGa naar voetnoot(1). De twee-en-vyftig neringenGa naar voetnoot(2) werden gebragt tot een-entwintig, zullende staen, even als de Weverië, niet meer onder dekens, maer onder oversten, door den Baljuw gekozen uit lieden die geen ambacht dryven. Het Sint-Lievens feestGa naar voetnoot(3) en alle andere, waer men gewoon was met wapens deel aen te nemen, worden verboden, gelyk ook alle volksvergaderingen, op doodstraf tegen hen die ze byeenroepen of | |
[pagina 546]
| |
gewapenderhand bywoonen zouden. Vele andere bepalingen rakende het bedienen van het regt, het zetten van tollen, het uitbannen van burgers, het opleggen van boeten, het benoemen van stads-serjanten, het aenslaen van bastaertgoederen, het afleggen van den eed door den vorst en diens onderdanen: dat alles gaen wy stilzwygend voorbyGa naar voetnoot(1), en zeggen enkelyk dat de woelige Gentenaers geenen schyn meer overhielden van hunne oude regten, vryheden of privilegiën, waer zy tot dan toe zoo prat op geweest waren en ja zoo dikwerf misbruik van hadden gemaektGa naar voetnoot(2). | |
[pagina 547]
| |
Nu moest den knieval nog volgen, gesteld op den 3den MeiGa naar voetnoot(1). Dien dag, omstreeks tien uren, trokken de wethouders en de andere aengeduide persoonen naer het hof, en toegelaten zynde in 's keizers tegenwoordigheid, vielen zy ter aerde, terwyl een der stadspensionnarissen in aller naem de vereischte schuldbekentenis deed in dezer voege: ‘Obediërende aen uwe sententie ende ordonnantie, soo presenteren hem voor uwe keiserlijke Majesteit, onsen souvereinen heere ende prinche, uwe seer oitmoedighe ende ghehoirsame ondersaten scepenen..... enz. ende vertoghen in alder oitmoedicheit dattet grotelicx hemlieden meshaecht ende beraut vanden onghehoirsamhede, onghetrauwichede, infraxie van tractaten, commotiën, rebelligheden ende crymen lesae majestatis, ghecommiteert ende gheperpetreert by den lichame ende ghemeente van uwer stede van Gent jeghens uwe seer helighe Majesteit ende der coninghinne uwer sustere, regente, Ende haddense die noch te doene ende te committerene, om gheene dinghen en soudense die | |
[pagina 548]
| |
doen; ende sullen hem wachten derghelijcke te doene. Dus suppliërende versoecken sy in alder oetmoedicheit ende reverentie dattet believe uwe voerseide keiserlijke Majesteit ende der coninghinne uwer voerseide sustere, ter eeren ende werdicheit der passie ons Heren, hemlieden te willen ontfaen in gratien ende ghenadenGa naar voetnoot(1).’ De pensionnaris zweeg. Keizer Karel bezag, met toegenepen wenkbrauwen, de kniebuigers, alsof hy nog in twyfel stond over het antwoord dat hy geven zou: toen de koningin Maria hare eigen smeekingen by die der Gentenaers voegde en voor hen pardon vroeg. Zulke lieftallige bede kon de broeder niet verstooten; hy sprak dan en zeide: ‘Ter begheerte van mijnder suster, ende ghemerct hebbende tleetscip by ulieden ghedaen, ick vergheve tgunt gylieden mesdaen hebt jegens mijnder majesteit ende mijnder suster, mits dat gylieden van nu voirtan u beleedenGa naar voetnoot(2) zult als ghetrauwe on- | |
[pagina 549]
| |
dersaten, ende vulcommen myne sententie ende ordonnantie onlancx van nieus gemaect. Ende dit doende, zal ik ulieden toghen dat ic ben een goed prinche ende van deser stede van Ghent gheborenGa naar voetnoot(1).’ Deze plegtige verzoening belette niet dat de justitie, reeds den volgenden dag, haren gang hernam. Vyf gevangenen werden ter dood veroordeeld en gerâbraekt, met verbeurte hunner goederenGa naar voetnoot(2). Een veertigtal anderen werden, 't zy voor jaren 't zy voor hun leven, uit den lande gebannen, of met bedevaerten gestraft, of verwezen tot openbare beteringhe, naer gelang van hunne mindere of meerdere schuld in de commotiën ende rebellighedenGa naar voetnoot(3). En deze strafoefening bepaelde zich niet tot Gent alleen: neen, de Raed van Vlaenderen kreeg last om onderzoek te doen naer de misdaden bedreven in andere steden, als te Yperen, te Kortryk, te Audenaerde en elders, waer de inwoonders | |
[pagina 550]
| |
het kwaed voorbeeld der Gentenaars eenigerwyze hadden nagevolgd, met bevel van daer spoedig zyn werk van te maken en kort regt te doenGa naar voetnoot(1). In die verschillende plaetsen vielen er dan ook hoofden, anderen werden tot boeten gedoemd of tot knievallen en dergelyke verootmoedigingen, waerna de keizer brieven van vergiffenis aen de steden schonk, meestal niet wyzigingen toegebragt aen haer bestierGa naar voetnoot(2). Den 10 Mei werd de Wet vernieuwd op de wyze door de Caroline vastgesteldGa naar voetnoot(3), en twee dagen later, nadat Karel de werken van het kasteel had toevertrouwd aen den graef van RoeulxGa naar voetnoot(4), vertrok hy met zyne zuster naer Antwerpen, terwyl zyn broeder Ferdinand terug naer Duitschland keerdeGa naar voetnoot(5). |
|