Lot van wiisheyd ende goed geluck

[fol. A2r]

Veur-reden tot den Leser.

Alsoo kennelijck als het allen menschen is, dat onse Neder-landtsche tale, rijck ende ouer-vloedigh is, van verscheyden spreucken ende figuerlijcke redenen; alsoo vindt-men oock in den ghemeynen handel ende ghebruyck, dat sy van vele menschen dickmael ghesproken vvorden, luttel ten veur-nemen dienende, ende oock niet selden tot seker mis-bruyck ende nae-deel der goeder ghestichticheydt; ende tot schade der manierlijcker sebaerheydt: tot vvelc-

[fol. A2v]

ke nochtans sy eerst-mael van onse veur-ouderen, vvijselijck gheuonden ende ghebruyckt zijn ghevveest.

Ende soo dit mis-bruyck, meest uyt mis-verstandt ende on-vvetentheydt der seluer sprek-vvoorden is spruytende; soo heeft het my goed ghedoght (oock uyt raedt van andere) de selue spreuken, oft emmers een goedt deel van dien ende der-ghelijcke, te verklaren: ende bouen den rechten sin, oock eenighe morale oft manierlicke bediedinghen, daer op te verdichten. Ende dit soo in rijme ghestelt, tot des lesers meerder verlustinghe, altijdts ouer handt, het eerste soo de mans dienende, ende het tvveede de vrauvven, dattet nochtans al oock

[fol. A3r]

in t'ghemeyne magh ghenomen vvorden, soo het vallen sal, in het open doen van het boecksken, vvaer het zy. Te meer, hopende, datmen deur dese oorsaeke, eenighe andere oude-ghelijcke klucht-boeckskens verlaten sal; die met een aen-lockende vermaekelijcheydt van rijmen ende kluchtighe kodden, den leser somtijdts veel on-eerbaerheydts pleghen in t'herte te schieten.

Neemt dit dan in dancke, t'vvelck u vermaken magh, ende in alle sebaerheydt ende godt-vruchticheydt verschoonen. Lot ende kauelt, soo het gheualt in t'open doen: ende doeter u profijt mede; tot vvijsheydt, gheluck, en saligheydt.