Christeliicken waerseggher
(1603)–Jan David– Auteursrechtvrij
Cap. XVIII.
| |
[pagina 371]
| |
spannen, ende soo doen trecken in de stede van peerden. Soo dit dickmael te doen was, namelijck eens op eenen feestelijcken dagh, als solennelijck ten spele ende ten tooghe rijdende, een van die vier treckende coningen sagh al om, op de raeyers ende draeyende wielen, achter hem om siende al treckende. Sesostris de coninck vraeghde hem wat hem lettede, dat hy soo altijdts om sagh, soo gaf hy veur antwoorde: Heer coninck, ick sie met groot verwonderen op die wielen, aen-merckende hoe onghestadigh dat sy zijn: ende dat nu d'een sijde bouen is, ende dan wederom onder: ende dat nu onder is, dat dat wederom bouen comt. Sesostris verstandt crijghende, beval datmen die vier coninghen uyt spannen soude, ende niet meer en soude laten trecken. Want de onghestadigheydt des weerelts aenmerckende, heeft hem bedacht, ende beghinnen te vreesen, dat hy wel eens noch moghte vernedert worden, ende by auonture sy-lieden bouen hem verheuen, soo die wielen te kennen gauen. Oft Godt gaue, dat alle sotte minnaers des Weerelts, ende die op den ijdelen roem den moedt soo hoogh draghen, den seluen wat lieten sincken, deur d'aenmercken der onghestadigheydt, van alle aerdtsche dinghen, ende vanden gheheelen loop des weerelts. |
|