Christeliicken waerseggher
(1603)–Jan David– Auteursrechtvrij
Cap. XV.
| |
[pagina 367]
| |
wesen, die sulck een weerdigh heyligh man veur bisschop soude crijghen. Maer eenighe nochtans waerender, die't sochten te beletten, segghende dat hy te slecht ende te verworpen van persoone was, magher in t'habijt, versmadelijck in d'uytwendigh ghelaet, ende den bisschoppelijcken staet en stoel onweerdigh. Maer t'ghevoelen van dese weder-staenders wierdt t'eene-mael verworpen, midts sy den heylighen man Godts te meer presen, hoe sy hem te meer schenen te verachten, met sulcken saecken naer te segghen, die de Heylighen Godts betaemen. Onder al, was daer eenen, by naeme, Defensor, die hem meest daer teghen stelde: maer wierdt wonderlijck deur Godts ghehinghen verstooten. Want, soo de Leser in S. Martins wijdinghe, midts het droomen vanden volcke, niet in-gheraecken en cost, ende een ander met haeste onversiens den Psaulter van Dauid ter handt nam, ende by ghelucke, soo't viel, las daer hy hem eerst open dede: soo gevielt veur d'eerste, op dese woorden, staende inden achtsten Psalm: Ex ore infantium & lactentium perfecisti laudem, propter inimicosGa naar margenoot+ tuos, vt destruas inimicum & Defensorem: Ghy hebt, o Heere, uwen lof uytten monde der cleyne suyghende kinderen volmaeckt: op dat ghy den vyandt, ende den wreker verdoen soudt. Dese woorden ouer-luydt ghelesen zijnde, al het volck heeft seer verblijdt gheweest, ende de teghen-partije is beschaemt gheworden. Want met die selfde sententie wierdt de onnooselheydt ende heyligheydt van S. Marten versekert, ende het quaedt op-stel van dien Defensor (oft Vltor) verworpen. |
|