Cap. III.
Hoe het verdriet met geen ongheorloofde vermakinghe verdreuen en wordt, maer eer vermeerdert.
DIt is, siet, dien ghenoeghlijcken boeck, om melancholie te verdrijuen, daer de dwase (alst qualijck valt) t'eene-mael sinneloos ende desperaet deur werden: hun daer toe voortaen, willens ende wetens begheuende, als hun den Fortuyne-boeck, ende den gheboorte-boeck veur-seyt heeft: d'welck sy anders noyt en souden ghedacht hebben. Des-volghende nemt d'een sy seluen d'leuen, d'ander comt aen een galghe, d'ander leeft voortaen in boeuerije ende boosheydt: een ander gaet sijn leuen-lanck al quelende, duysent dooden steruende, in de plaets van melancholie te verdrijuen.
Dits die profijtelijcke oeffeninghe, om clappernije te schouwen, soo hy beloofde: ende hy maeckt binnen dien, datmen den rel, clap, ende spot vande gheheele weerelt wordt. Ick laete staen, dat ick nauws en weet, ofter eenighe argher clappernije opder aerden ghevonden moght worden, diemen met dus-danighen, onnutten, oneerbaren, schandighen ende schadighen clap beletten soude, dan ghelijck-men d'een quaedt metter ander, ende ghemeynelijck met een meerder ende argher beletten wilt.
Wat moght-men vuylder, snooder, ende onghestichtigher redenen by brenghen, dan die v in t'huys der Fortuynen t'elcken keere en t'allen canten aen-ghewesen worden? Alle boeuerije, alle ondeghelijckheydt, rossiaenschap, veur-houdende, oft emmers v beschaemt ende infaem maeckende in d'lesen, veur alle die daer teghenwoordigh zijn: ghelijck het ghebruyck van dien, meest onder gheselschappen, ende deur-gaens van ionghe lieden gheschiedt.
Dit's (noch eens seggh'ick't) dien wel-ghevonden middel, soo't schijnt, van tijdt-cortinghe. Als oft een Christen mensche niet meer en moeste sorghvuldigh zijn, om sijnen costelijcken tijdt wel waer te
Auteursrechtvrij