Christeliicken waerseggher

[p. 322]

Cap. XCIIII.

Hoe hardt vverdet om dragen, dat scherp vvoord: Gaet van my?

Die hardtste donder-slaghen en hebber al niet by.

⁺ALs Adam alleenlijck den soon en t'gheluydt hoorde [A] van Godt al-maghtigh, die al wandelende in t'paradijs quam: soo liep hy ende sijn huys-vrouwe schuylen. Ende van Godt gheroepen zijnde, ende onder-vraeght waer hy was, soo antwoorde hy: Ick hebbe, o heere, uwen voys en soon in t'paradijs ghehoort, ende ick ben bevreest gheweest.⁺ Wat salt doch wesen vande voys, die niet gheschieden en sal in t'paradijs, van eenen die soeckt en roept uyt bermhertigheydt tot troost, hulpe en bewaernisse, ghelijck die voys Godts was tot Adam: maer van hem die van Godt sijnen vader alle maght ontfanghen heeft, om te straffen, wreken, ordeelen, en verdoemen?

Als de felle Ioden onsen Saligh-maecker sochte om te vangen, [B] ⁺ soo zijn sy deur de cracht van die sachtmoedighste en lieflijckste woorden; Ego sum: Ick bent: achter rugghe ter aerden ghevallen vuer doodt: als oft sy met eenen blixem verslaghen hadde gheweest. Och, wat sal't wesen van dat hardt woordt: Gaet van my? heeft die [C] soete voys van het onnoosel lammeken Godts, Christi Iesu, nu bereedt staende om ghecoordt, ghebonden, en ghedoodt te worden, soo crachtigh en gheweldigh gheweest: wat salt dan wesen, als den seluen in sijnen brandenden toren, sijn engelen uyt-seynden sal, om al sijn vyanden handen en voeten te ketenen, ende in d'uyterste duysternisse te werpen?

De vraghe is dan, Hoe hardt werdet om hooren, in den dagh des [D] ordeels: Gaet dan my? De antwoorde seght, soo't waer is: De hardste donder-slaghen en hebbende niet by. S. Iob sprekt seer wel tot desen⁺ veur-nemen, als hy seght: Aen-ghesien dat wy nauwelijck een cleyn droppelken van sijn woorden ghehoort en hebben: Wie sal dien donder-slagh sijnder grootheydt connen aensien en verdraghen? De⁺ Prophete Dauid seght oock seer wel, aldus: Die wateren, dat is, die onghestadighe menschen, die den vloedt van deser weerelt, als riuieren van Babilonien, sullen bemint hebben, ende daer op betrouwt, die sullen vande voys uws donders seer vervaert en verschrickt worden.

De kinderen van Israel, alleen hoorende de voys en 't groot gheluydt [E] opden bergh van Sinai, als Godt sijn gheboden vercondighde, meynden 't al van vreese te besteruen: ende ouer-sulcks riepen tot⁺ Moysem: Sprekt ghy ons aen, Moyses: en wy sullen v hooren: maer dat ons de Heere niet aen en spreke: op dat wy niet en steruen.

+ Genes.3.

+ Gaet van my.

+ Ioan.18.

+ Iob.26.

+ Psal.103.

+ Exod.20.

[p. t.o.322]

Horrendvm tonitrv: Ite maledicti. 94.

Discedite a me. Matth. 25.

Quam dure hoc pauidas vibrabitur Ite per aures?
Quantus ab aethereo nunquam fragor ingruit axe.

Hoe hadt wordet om draghen, dat scherp woordt: Gaet van my?
Die hardtste donderslaghen en hebber al niet by

Quel triste merueille, Sera-ce a l'oreille Ce, Vaten de moy?
Il ny a tonnerre, Escabulant la terre, De si grand effroy.

[p. 323]

[F] Wat sal't wesen, als Christus als eenen leeuw briesschen sal? Leo rugiet: quis non timebit? seyde de Prophete Amos. De leeuw sal briesschen:⁺ wie en salder niet bevreest worden? Te meer, als hy ten uytersten rigeure van rechte, van ons vereysschen sal, hoe wy die selue wet vol-braght ende onder-houden hebben?

Die als-dan vrij en onbevreest staen wilt, ende dien harden donderslagh (Gaet van my) niet hooren: Die hoore nu met S. Ian Euangelist gheerne, en met goeder herten, de voys des donders, die in sijn openbaringhe riep, en noch roept, al-soo langhe als wy leuen: Veni⁺ & vide: Comt ende siet. Welck de voys Christi is, ons al tot hem roepende, om verlicht te werden, ende te sien wat ons te doen ende te laten staet: Ende oock om te sien, watter al veur ons van hem bereydt staet inden hemel: ist saecke dat wy aldus met soetigheydt geroepen zijnde, comen, hem hooren, ende sijne voys en voet-stappen nae-volghen.

Hoe moghte Petrus Telonarius (daer ick noch af gheroert hebbe)⁺ te moede zijn, als hy in sijn sieckte, deur een visioen scheen veur het aen-schijn Godts te staen, om ghevonnist te worden? te meer, als hy sagh, dat-men sijne wercken gingh weghen. Ende dat teghen den ghewichtighen boeck der sonden, die de boose vyandt in d'een schale leyde, niet anders te vinden en was, dan dat broodt, d'welck hy eens eenen armen mensche naer t'hoofdt gheworpen hadde, uyt spijt, dat hy hem soo lastigh viel met bidden: midts den armen dat soo gewedt hadde met sijne mede-ghesellen, die dien Peeter kenden veur eenen vreckaert. Maer de saecke vergingh beter, dat sy gheschapen stondt: want in de stede van te hooren: Gaet van my: soo seyde-men hem: Gaet, ende doetter wat toe, tottet broodt, dattet magh ghelijck staen. Hy heeft sijn leuen ghebetert: al sijn goedt den armen uytghedeylt: ende sy seluen veur slaue vercocht, uytter liefde Christi: Ende heeft soo de balance doen ouer-slaen, op de beste sijde, dat hy t'proces ghewonnen heeft, ende grootelijcks veur Godt is verheuen gheworden. Wy behooren oock alle daghe dit te volghen, elck soo't hem best gheleghen is: want, waer toe verlanght Godt ons leuen, anders, dan om t'selue te beteren, ende te meer te verdienen?

+ Amos.3.

+ Apoc.6.

+ Sur. tom. I. in vita S. Ioannis Eleem.

Ghebedt om ghenadighe sententie t'onfanghen.

ISt dat ick nu niet een woordeken verdraghen en can, hoe soud'ick ten uytersten daghe, dat hardt woordt (Gaet van my) connen verdraghen? Daerom, o alder-ghenadighste Heere Iesu, laet van nu dat woordt soo in mijn ooren tuyten, dat ick op dien dagh, die blijde sententie ontfanghen magh: Comt ghy ghebenedijde mijns Vaders, besit het rijcke, d'welck v van v beghinsel des weerelts bereydt is. Amen.