Christeliicken waerseggher

[p. 316]

Cap. XCII.

Seght ons drij vvoorden vrij, van d'alder-scherpste snede.

Gheeft reden: Gaet van my: En d'eeuvvighe Eeuvvighede.

⁺HEt is swaer dat-men niet draghen en can; alsoo [A] heet-men oock scherpe en sware woorden, die t'herte vanden mensche niet wel en can verdraghen. Als Sara de quade perten van Ismahel sagh, spelende met Isaac sijnen broeder: soo seyde sy tot Abraham⁺ haeren man: Eiice ancillam hanc, & filium eius: Worpt dese maerte met haeren sone ten huyse uyt: Het en betaemt niet, dat de sone der slaue erf-ghenaem zijn, met mijnen sone Isaac: Daer staet: Durè accepit hoc Abraham pro filio suo: Abraham heeft dat quaelijck connen verdraghen: het heeft hem hardt en swaer ghevallen: om de wille van sijnen sone Ismahel. Soo heeft Godt hem gheseyt; Non tibi videatur asperum, &c. En laet v dat woordt soo hardt en scherp⁺ niet vallen oft duncken. Het was seker een scherp woordt, dat S. Peeter tot Ananias en Sapphira sprak: deur wiens cracht en scherpe snede, de sielen van d'lichaem verscheyden worden, ende beyde stocke doodt veur sijn voeten vielen.

De woorden Godts zijn soete, als honigh: soo verde wy die wel willen waer-nemen, tot onser saligheydt: ghelijck sy ons daer toe⁺ ghesproken werden. Dus roept de Prophete Dauid: Quàm dulcia faucibus meis eloquia tua! Super mel ori meo: Hoe soete o Heere zijn uwe woorden in mijne kele! Sy zijn soeter dan honigh in mijnen mondt. Ende wat wonder ist? want totten seluen eynde en intentie, dat Christus ter weerelt ghecomen is, soo is oock d'woordt Godts ghesproken: te weten, om ons, ende tot onser allen saligheydt. Soo dat Christus, die d'woordt des Vader is ghenoemt, oock den alder-soetsten, alder lieflijcksten, ende den alder-sacht-sinnighsten is⁺ gheweest onder alle menschen: Ghy zijt schoon ende lieflijck bouen alle sonen der menschen: Daer is ouervloedigheydt van gratie en bevalligheydt, in uwe lippen uyt-ghestort.

Wat can soo goet ende soo soet een fonteyne anders uyt-gheuen, dan soete honigh-vloeyende woorden, als crachtige wateren ten eeuwighen leuen springhende? Maer ist saecke dat wy die soete en sachte woorden nu niet en willen hooren, noch waer-nemen: Soo zijn wy versekert, van die harde sware, en scherpe woorden eens te moeten hooren, en verdraghen, van welcke met reden moght gheseyt worden, t'ghene dat Godt tot Samuel noch een kindt wesende, was

+ Drij snijdende vvoorden.

+ Genes.21.

+ Act.5.

+ Psal.118.

+ Psal.44.

[p. t.o.316]

Tria svnt asperrima verba. 92.

Redde rationem ; AEternitas. ; Ite.

Quae tria per penitas ibunt Dicta asprâ medullas?
Da rationem: Itote: et quod superest AEternum.

Noempt de dry woorden vry, van d'alderscherpste snede.
Gheeft reden: Gaet van my: en d'Eeuwighe Eeuwichede.

Quels trois mots terribles, Seront plus horribles, aux pauures damnez?
Rend corte a la maille, Va au feu canaille, Puis, ce grand Iamais.

[p. 317]

[B] segghende: Ecce ego verbum in Israel; quod quicunque audierit,⁺ tinnient ambae aures eius: Siet ick sal een woordt doen in Israel, d'welck soo wie't hooren sal, beyde sijn ooren sullen hem tuyten.

De antwoorde steltter drij sulcke snijdende woorden, Gheeft rekeninghe:⁺ Gaet van my: ende Euwigheydt. Te weten, veur de quade, diese sullen moeten hooren. Van dese volght elck besunder een Capitel ende eyghen beduydt, naer dit.

[C] De Prophete Dauid, deur een stercke hope, met welcke hy op [D] Godt den Heere hem was gherustende, sprekt van t'hardste woordt, [E] tot danckbaerheydt, ende tot een teecken van groot gheluck en welvaert, veur alle die van t'selue sullen bevrijdt werden. Ipse liberabit⁺ me de laqueo venantium, & à Verbo aspero: Ick hope vastelijck, dat my Godt mijnen Heere van den strick der iagheren, ende van dat scherp en hardt woordt verlossen ende bevrijden sal. Dese iagers zijn de boose⁺ gheesten, die nu met stilligheydt, met subtijlheydt, ende verradelijck onse arme sielen inden strick der sonden soecken te brenghen. Van welcke, ist dat wy ons nu, met Godts hulpe wel wachten connen: soo sullen wy oock hun ghecrijsch, verdoemelijcken tier, ende op roep (die sy pleghen te maecken als sy haer proye en wildt ghevanghen hebben) bevrijdt en bewaert worden. Ende sullen oock die scherp-snijdende sententie der vermaledijde ontcomen.

Laet ons dan hier lieuer, niet alleen Godts soete woorden ende roep gheerne hooren, ende daer naer doen: maer oock sijn straffende woorden, ende lastighe woorden van onsen euen naesten, danckelijck nemen: ende ons profijt daer mede doen. Denckende, dat wy goeden coop doen, ende gheluckighen wissel, als wy, met een woordt, hier uyt liefde in patientie verdraghen, die harde, scherpe, en sware woorden ontgaen moghen: die anders niet om verdraghen noch om ontcomen en zijn: maer sullen noodsaeckelijck moeten ghehoort en verdraghen worden.

+ 1.Reg.3.

+ Drij harde vvoorden.

+ Psal.90.

+ Iagers onser sielen.

Ghebedt op den roep des Heeren waer te nemen.

NV roept ghy't al tot v, o alder-minnelijckste Heere, ende en verstoot niemandt, die uwen roep en raedt waer-nemen wilt: Ghy sult eens weder-comen, ende al anders roepen, ende oock den meerderen deel van v verworpen: Laet nu uwe soete stemme tot in mijn herte vloeden: op dat ick als een goedt schaepken v mijnen goeden herder, tot in de hemelsche coye volghen magh. Amen.