Christeliicken waerseggher

[p. 300]

Cap. LXXXVI.

VVat moest-men, om vvel doen, nu meest sien te vervveruen?

Daermen meest, onverhoen, om vvenscht alst comt te steruen.

⁺WAert saecke dat een schutter alleenlijck op sijnen pijl en [A] boghe saghe: oft (t'welck noch argher waer) op sijn ringhen, sijden oft flouweelen mouwen, oft eenighe andere saecken, daer't hem lusten moght naer te sien, ende dat hy de ooghe op d'wit oft voghel niet en hadde, oft op sulcks als hy begheert te gheraecken: hy soude ontwijfelijck langhe schieten eer hy iet gheraecken soude. Alsoo oock als-men op dese weerelt al-tijdts de ooghe op saecken heeft, die teghenwoordigh zijn, ende daer onse wellust naer staet, sonder te ghedencken t'ghene dat nae-volght, ende den staet die ons naeckende is: soo vindtmen hem bedroghen, alst daer toe comt.

⁺Ghelijck ook een reysende man, die ouer wegh hem becommert [B] ende vergheet, met saecken die hy vindt, ende die hem in t'ghemoedt comen: ende als den dagh ten auonde comt, dan soo vindt hy hem noch verre vande stadt, daer-waerts sijn reyse aen-ghestelt was. Ende dan siet hy, dat hy ouer-wegh, die plaetse hadde moeten ghedachtigh wesen, daer hy henen wilde ende reysende was: ende niet soo die middelweeghsche behaghelijckheden aen hanghen ende nae-volghen. Waert dat wy nu al-soo, principalijck in de ionghe jeughd des leuens, (die [C] als een bloem om af-plucken staet) sulcks inden sin hadden, daer wy in d'laetste om sullen wenschen: ende waert dat wy, noch inden loop ons leuens zijnde d'ooghe op d'eynde sloeghen: soo souden wy al een andere matigheydt, neerstigheydt, ende meerder Godtvruchtigheydt in ons leuen te wercke stellen. Maer, eylaes! nu ist leuen van menigh mensche ghelijck d'leuen van een mest-vercken: in eten, drincken, slapen, en in vuyligheydt te wroeten, ende ghenoeghte te maecken, sonder om-sien: dat is, sonder eens te peysen van steruen. Maer als t'vercken ghevelt wordt, ende het mes opde kele beseft, dan crijsschet iammerlijck, en maeckt groot misbaer. Soo seght den⁺ H. Prophete van sulcke onbedachte menschen: Tenent tympanum,[D] & cytharam, & gaudent ad sonitum organi. Ducunt in bonis dies suos; & in puncto ad inferna descendunt: Het isser al sanck en spel, en vrolijckhede met hen-lieden: Sy brenghen de daghen haers leuens in wellusten ouer: ende op eenen ooghen-blick tijdts, soo dalen sy ter hellen. Hun rekeninghe comt quaelijck uyt, want sy qualijck ghemaeckt was. Sy ghenieten den tijdt soo hy als een bolle is loo-

+ Salighe bereydinghe om vvel te steruen.

+ Aensiet het eyndeken.

+ Iob.21.

[p. t.o.300]

Hoc age, quod in morte egisse velis. 86.

Quae bona, dum viuam, potiora capessere suades?
Quorum vota tibi extremâ mors exprimet horâ.

Wat moestmen, om weldoen, nu meest sien te verweruen?
Daermen meest, onverhoen, om wenscht alst comt te steruen.

Que doy-ie en ma vie, De plus grand' enuie, Soigner d'acquerir?
Aime la conqueste, Que plus lon souhaite, Au point de mourir.

[p. 301]

pende, in al t'ghene dat hun wellustigheydt in t'ghemoet comt: sonder eens te dencken, wattet eens gheworden sal, als de bolle ten eynde comt.

[E] Daerom, alsoo seker als ons Godt ghestelt heeft eens te steruen, alsoo onseker heeft hy ons ghelaten, hoe, waer, oft wanneer, dat wy steruen sullen. Dit seght S. Bernardt aldus: Quid in rebus humanis⁺ certius est morte? quid incertius hora mortis inuenitur? Wat is de mensche meer versekert dan de doodt? Ende wat isser onsekerder, dan de ure des doodts? Waer van oock S. Augustijn goede reden geeft, segghende: Latet vltimus dies, vt obseruentur omnes dies:

Een ieders lesten dagh is ons daerom verborghen,⁺

Op dat wy alle daghe souden leuen in sorghen.

Onsen Saligh-maecker Christus ghebenedijdt, ons willende bereydt⁺ vinden als hy comen sal, heeft ons met een parabel gheleert: niet alleen met die ghelijckenisse van goede ghetrouwe dienaers, die tot alder ure vander nacht haeren meester zijn verwachtende, teghen dat hy uyttet bruyloft-huys comen sal, om terstondt op te [F] doen als hy aen de deure cloppen sal: Maer oock, Dat een vader des huys-ghesins, wetende ter wat ure dat den dief comen soude, sal waecken, ende sijn huys niet laten onder-grauen noch beroouen. Te kennen gheuende, dat den seluen, gheen seker ure wetende vande comste des diefs, ende nochtans versekert zijnde dat hy dien nacht comen sal, is al den nacht in roere, ende waeckt, om niet onversiens bespronghen oft onder-cropen te worden. Soo oock ons Heere dit selfde sluyt, segghende: Weest oock ghy-lieden bereydt: want de sone des menschen sal comen, als ghy't minst dencken sult. Ghelijck [G] oock Sinte Paulus seght: Als een dief inder nacht, soo sal hy comen. Daerom soude wel veur een Deuise vande Christene menschen dienen, dat woordeken: Vigilate: Waeckt. Watmen meest wenscht alst comt te steruen, dat volght nu in d'naeste Capittel.

+ Bern. in Serm.

+ August. in Epist.

+ Luc. 12.

Ghebedt om veursichtelijck te leuen.

GHy hebt, o alder-bermhertighste Iesu, al v leuen lanck, tot op v sterf-bedde des H. cruys, naer onser allen saligheydt ghedorst ende verlanght: tot een teecken, dat die ons oock altijdts opperst moest ligghen: Houd my soo in v vreese wacker ende onverghetelijck: dat ick nemmermeer anders en leue, dan soo ick steruen en wille. Amen.