Christeliicken waerseggher

[p. 142]

Cap. XLIV.

VVaerom zijn soo ghenomt, die goed' acht Saligheden?

Om datmen deur die comt, ter glorieuser vreden.

⁺Hoe groot een verschil datter is, tusschen die versierde en noyt ghevonden saligheydt der Heydenen, ende tusschen de sekere saligheydt der Christenen, dat sal in dit Capitel ende int naest-volghende blijcken. Dese maniere [A] van spreken der acht Saligheden, is van Christo⁺ ghecomen, die onder andere dinghen, die hy sijn Apostelen op den bergh was leerende, sprak oock dese acht Saligheden. Dat is, acht seker conditien, deur welcke hy alle die hiet saligh te wesen, die de selue conditien hadden: te kennen gheuende, dat sy oock deur de selfde ter eeuwigher saligheydt gheraecken souden. Ende dat ist, dat de antwoorde [B] seght: datmen deur die ter glorieuser vreden comt.

⁺Aenmerckt doch eens het wonderlijck secreet van dese vremde, nieuwe, ende noyt eertijdts ghehoorde leeringhe: datmen in sulcke saecken daer in begrepen, geluck oft saligheydt stellen soude: ende daerom ist de pijne weerdt met aendachtigheydt gae te slaen. Wy moeten [C] weten, midts dat wy ons in Godts ghehoorsaemheydt ende beschermenisse niet ghehouden en hebben, dat wy ons al te samen, deur onse schuldt, uyt het paradijs gheworpen hebben, ende als voghel-ionghen [D] uytten neste ghevallen zijn. t'welck den Prophete Isaias ghenoegh te riecken gheeft, ende oock dese ghelijckenisse ghebruyckt, segghende:⁺ Sicut auis fugiens, & pulli de nido auolantes: Soo wast met ons⁺ eerste ouders, als eenen voghel die de vlught nemt: ende met ons al te samen, als ionghen, die uytten nest vlieghen, eer sy wel vlugghe zijn. Ende soo, ghelijck die ionghen in duysent perijckelen zijn, iae om t'segghens, seker van haer lieder doodt, soo deur coude en honger, als om vande beesten gh'eten te worden, oft vande menschen doodt ghetreden: alsoo wast met ons ghestelt, int middel van onse vyanden, ende verwachten van d'eeuwighe doodt: soo langhe wy op deser weerelt zijn, tot dat wy wederom tot onsen nest souden ghebraght worden. Ende daerom, ghelijck de moeder van die mis vloghen uytghevallen [E] ionghskens, van d'een tacksken op d'ander springht, van d'een huys op d'ander, al soeckende en beclaghende: alsoo heeft oock onsen Heere Christus ghedaen, vele spronghen doende, om ons te⁺ soecken, ende te vergaderen. Aldus seyt S. Gregorius: Ecce, vt nos post se currere faceret, quosdam pronobis saltus dedit: Siet, op dat hy ons naer hem soude doen loopen, soo heeft hy sommighe spron-

+ Waerachtighe Saligheydt.

+ Matth.5.
Acht Saligheden.

+ Salighen nieuvven vondt Christi.

+ Isa.16.

+ Voghelkens uyt den nest, visch uytten vvater.

+ Homil.29.

[p. t.o.142]

Octo Beatitvdines. 44.

Beati pauperes spiritu. &c. Matth. 5.

Quid signa octo volunt Vitea praesaga beatae?
Tessera sunt, quibus aethereas Deus annuit arces.

Waerom syn soo ghenoemt, die goed' acht Salicheden?
Om datmen door die coemt, ter glorieuser vreden.

Des saintes estudes, Des beatitudes, Qu'en aprennons nous?
Le chemin qui l'Ame, Conduit au thalame, Du Celeste espoux.

[p. 143]

ghen veur ons ghedaen. Eerst heeft Christus veur ons uytten hemel⁺ tot opder aerden ghespronghen: uyt den schoot sijns vaders, tot inden schoot van Maria, sijn ghebenedijde moeder: van daer, in de cribbe: uytter cribbe, deur vele andere middele spronghen ouer bergh en dal, tot aen t'Cruys: van t'cruys naer den lichaem, tot in t'graf, ende naer de siele ter hellen: van daer wederom ter aerden: vander aerden ten hemel: ende al op dat wy hem volgen souden, deur sijns leuens en lijdens voet-stappen, tot in de glorie des hemels, als tot den nest daer wy toe-behooren.

Ende, ghelijck de moeder van die verloren voghelkens springht, soo⁺ singht sy oock haren natuerlijcken sanck, om die te werken ende te trecken, ende met haren moederlijcken sanck aen te locken, om haer te volghen, ende ter behoeder handt te comen, daer sy uyt ghevallen waren. Want een voghel-ionghsken uyt sijnen nest, is als eenen visch uytten water. Soo ist met ons. Ende ghelijcke wy de spronghen Christi ghehoort hebben, die hy ghedaen heeft, om ons t'huys en ten eeuwighen leuen te brenghen: hoort nu sijnen sanck oock, daer hy ons mede aen-lockt. Al dat hy ons gheleert heeft, dat dient hier toe: maer sonderlinghe dese acht Saligheden. D'welck eenen sanck is, soo hem eyghen, als dat den sanck des weerelts t'eene-mael contrarie is. Ende des-volgende, veur ons soo veel te sekerder: wel wetende, dat wy hem op dien voys volghende, veur seker tot dien alderhooghsten hemelschen nest ende salighe ruste sullen gheraecken. Dus heeft Christus selue van desen sijnen roep en voys betuyght: Oues illum sequuntur:⁺ quia sciunt vocem eius: De schaepkens volghen hem naer: want sy kennen sijn stemme: ende niet eenen vremdelinck, wiens voys sy niet en kennen. Het is een, weder wy by uyt-ghevallen voghelkens, oft verdoolde schaepkens gheleken worden, die soeckens, vindens, ende t'huys brenghens noodt hebben.

Die dan saligh wilt wesen, die houde den wegh ende lose der saligheden: al-welcke ons Christus soo minnelijck is roepende. Want, [+] soo S. Gregorius seyt: Quaerenda est gloria Dei per vias eius: De⁺ glorie Godts ende eeuwighe saligheydt, moet deur haere weghen ghesocht worden. Dat is, deur alsulcks, als daer toe leydt ende brenght, ghelijck eenen wegh tot eenighe stadt.

+ Verscheyden spronghen Christi.

+ Aentreckenden sanck Christi.

+ Ioan.10.

+ Greg.

Ghebedt om de acht Saligheden te becomen.

O Alder-bermhertighste Iesu, eenige saligheydt ende Salighmaecker des weerelts, besproeyt my met uwe gratie ende segheninghe, op dat ick my soo der acht Saligheden mededeelachtigh maecke, dat ick de eeuwighe saligheydt in v Rijcke ghenieten magh. Amen.