Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 329]

Icken proncke niet.

Icken proncke niet, ic gheure
Als rooseken in der haghe,
Ic huver ende treure
Bi ruwer reghenvlaghe.

Icken proncke niet, ic gheure
Den kinderen lief ende lavend;
Och, dat gheen worm mi speure
Voor mijnes levens avend!

Icken proncke niet, ic gheure
Al bennic cleen in deughet,
Ic ben in blancker cleure
Der onschult stille vreughet.

Laet fellic woeden den vitter
Ochte crupen aens dichters deure,
Hine beroovet den besitter
Niet van den roosengheure.